Młode Wilki X - Verba

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Te jesienne liście, które mówią, że coś się skończyło

Fotografia przemijania w szarym kadrze zatrzymana

Te jesienne liście, co nie dawno szeleściły

Tak radośnie, by już nawet nie doczekać zimy

Teraz umierają, ale tak widocznie ma być

Przecież wiosna po tych chłodach musi się pojawić

Upadamy, żeby powstać - przez to jak mówiły młode wilki:

«Czasem przegrana to zwycięstwo»

Motocykl czeka, choć w tę aurę nikt nie jeździ

Krople deszczu znaczą część po części

Samotny wilk pilnuje trytorium

Jeden błąd i czeka cibie pandemonium

A ty mu wytłumacz, czemu w tej scenerii

Nie ma jego — jego pana kochanego

Już zaśniedział grawer jego imienia

A jego dziewczyna ma z tym motorem złe wspomnienia

Cierpi, życie wypada jej z rąk

Momentami myśli o tym, żeby odejść stąd

Motocykla za to wszystko nienawidzi

Bo niebo teraz czeka, a piekło teraz szydzi

Szpitalna sala co pamięta niejedną śmierć

Ona pochylona, przytula się

Przy nim skulona, chce mu tyle powiedzieć

Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje

Czeka przez te lata, choć rodzina naciskała:

«Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama»

Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie

«Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Wiatr niesie liście, by upadły za moment

Uwierz mi — idziemy w tą samą stronę

Świat cały w deszczu pędził wokół

Tak wyglądał tamten dzień, ona patrzyła z boku

On i ona na motorach, pusta droga, czasu szkoda

Ta pogoda, nagle woda, poszedł ślizgiem, nie panował

Szybka pomoc — akcja, reanimacja, wciąż oddycha

Dzięki sprzętom, które nigdy nie są na wakacjach

Podpisałeś papier, by być dawcą honorowym

Że będziesz sam w potrzebie to nie przyszło ci do głowy

Lekarze mówią: «Jego serce bić przestaje»

Więc nagle ona stwierdza, że swe serce mu oddaje

Podpisała dokumenty — jest już dawcą

Wsiadła na motor, który był jego oprawcą

«Zaraz zginę, oddaję ci część mnie

Opiekuj się naszą córką, ona teraz potrzebuje cię!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Na peryferiach miasta jest mały cmentarz

Tu spoczywa ktoś, kogo należy pamiętać

Gdy usłyszysz tu motoru silnik

Wiedz, że odwiedzają ją młode wilki

Kim jest dziewczyna o której jest ta historia?

Tu mała dziewczynka w górę spogląda

To Twoja mama, która jak nikt wcześniej

Z miłości oddała mi, własne serce

Ooh, maintenant je pars, nous disons juste au revoir

Ooh, j'ai très peur parce qu'on ne se reverra plus

Ces feuilles d'automne qui disent que quelque chose est fini

La photographie de l'éphémère dans le cadre gris est figée

Ces feuilles d'automne qui bruissaient il n'y a pas si longtemps

Si joyeusement qu'on n'attend même pas l'hiver

Ils meurent maintenant, mais c'est comme ça que ça devrait être

Après tout, le printemps doit venir après ce froid

Nous tombons pour nous relever - parce que, comme disaient les jeunes loups :

"Parfois, perdre c'est gagner"

La moto attend, bien que personne ne monte dans cette aura

Les gouttes de pluie comptent partie par partie

Le loup solitaire garde le triomphe

Une erreur et un pandémonium vous attend

Et tu lui expliques pourquoi dans ce décor

Il n'y a pas de lui - son maître bien-aimé

La gravure de son nom a déjà terni

Et sa copine a de mauvais souvenirs avec ce vélo

Elle souffre, sa vie lui échappe

Parfois il pense à s'éloigner d'ici

Il déteste la moto pour tout ça

Parce que le paradis attend maintenant et l'enfer se moque maintenant

Une chambre d'hôpital qui se souvient de plus d'un décès

Elle se penche, embrasse

Accroupie à côté de lui, elle veut tellement lui dire

Mais le coma tue l'espoir depuis deux ans

Il attend depuis ces années, bien que la famille ait insisté :

"Faire une vie avec quelqu'un, tu ne peux pas le faire seul"

Elle ne les a pas écoutés car elle l'aime plus que sa vie

"Allumez l'étincelle de la foi et n'allumez pas les bougies !"

Ooh, maintenant je pars, nous disons juste au revoir

Ooh, j'ai très peur parce qu'on ne se reverra plus

Le vent porte les feuilles à tomber en un instant

Croyez-moi - nous allons dans le même sens

Le monde entier se précipitait sous la pluie

C'était à quoi ressemblait cette journée, elle regardait de côté

Lui et elle à vélo, route déserte, une perte de temps

Ce temps, soudain l'eau, a dérapé, n'a pas régné

Aide rapide - action, réanimation, respiration continue

Grâce à un équipement qui n'est jamais en vacances

Vous avez signé le papier pour être un donateur honoraire

Que tu serais seul dans le besoin ne t'est pas venu à l'esprit

Les médecins disent : "Son cœur s'arrête de battre"

Alors soudain, elle découvre qu'elle lui donne son cœur

Elle a signé les documents - elle est déjà donatrice

Elle est montée sur le vélo qui était son tortionnaire

"Je vais mourir, je te donne une partie de moi

Occupe-toi de notre fille, elle a besoin de toi maintenant ! »

Ooh, maintenant je pars, nous disons juste au revoir

Ooh, j'ai très peur parce qu'on ne se reverra plus

Ooh, maintenant je pars, nous disons juste au revoir

Ooh, j'ai très peur parce qu'on ne se reverra plus

Il y a un petit cimetière à la périphérie de la ville

Ci-gît quelqu'un dont on se souviendra

Quand tu entends un moteur de moto ici

Sachez que des louveteaux lui rendent visite

De qui est la fille dont parle cette histoire ?

Ici une petite fille lève les yeux

C'est ta mère qui n'aime personne avant

Par amour, elle m'a donné son propre cœur