Sprawiedliwość - Verba

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Pokój ciemny rozjaśniony tylko oknem

Co ponurą aurę tworzy nawet gdy jest słońce

W sumie czysto ma w pokoju, brudu ma już dosyć

Za ścianą słyszy podniesione głosy

Tak było zawsze odkąd pamięta

Ojciec pijany krzyczy, na co dzień nie od święta

Krzyczy na całą klatkę, krzyczy na matkę

A kurator nic nie robi — normalne

Kiedyś walnie tak, że ją zabije po prostu

A gdy wytrzeźwieje pójdzie rzucić się z mostu

Czasem krzyczał, że popełni samobójstwo

Za to wszystko co robisz?

— śmiało zrób to

Pozostało siedzieć w tym pokoju jak w schronie

Życie — delikatnie mówiąc — masz rozpier…

«wyrwę się stąd i jeszcze mu pokażę

A sprawiedliwy los wymierzy mu karę»

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Za oknem mija jesień za jesienią

Z drzewa liście lecą, chłodne wichry wieją

Ten pokój pusty, w pośpiechu opuszczony

Otwarte chipsy z terminem ukończonym

Widok czarno-biały choć w kolorze niby

Matka już nie żyje, wróżby się spełniły

Ponoć upadła, a świadków nie było

Sąsiedzi domyślają się kto skrócił jej żywot

Ty za granicą nawet już nie wspominasz

Z opowiadań o rodzinie zawsze się wymigasz

W gazecie piszą dziś o jakimś pijaczku

Co nie dawno się powiesił na pasku

Życie weryfikuje to jest sprawiedliwość

Siadła mu psychika gdy zdrowie się skończyło

Jak krzyczał to z bólu bo nawet już nie chodził

Czas go konkretnie poskładał za to co zrobił

Wielu myśli, że czas ich nie dogoni

Ślepo wierzą, że uchronią się

A jednak w końcu sprawiedliwość ich dopada

Patrzysz wtedy na nich i uśmiechasz się

Beaucoup pensent que le temps ne les rattrapera pas

Ils croient aveuglément qu'ils vont se sauver

Pourtant, à la fin, la justice les obtient

Puis tu les regardes et tu souris

Pièce sombre éclairée uniquement par une fenêtre

Quelle aura sombre crée même quand il y a du soleil

Dans l'ensemble, la chambre est propre, la saleté suffit

Il entend des voix élevées derrière le mur

Il en a toujours été ainsi depuis qu'il se souvient

Père ivre hurle, tous les jours pas en vacances

Il crie à tout le cadre, crie à sa mère

Et l'agent de probation ne fait rien - normal

C'était si dur qu'il la tuait

Et quand il sera dessoûlé, il sortira du pont

Parfois il criait qu'il allait se suicider

Pour tout ce que vous faites ?

- allez-y et faites-le

Il restait à s'asseoir dans cette chambre comme dans un abri

La vie - c'est un euphémisme - vous avez une pause ...

"Je vais sortir d'ici et lui montrer une fois de plus

Et seul le destin le punira »

Beaucoup pensent que le temps ne les rattrapera pas

Ils croient aveuglément qu'ils vont se sauver

Pourtant, à la fin, la justice les obtient

Puis tu les regardes et tu souris

Derrière la fenêtre, l'automne passe après l'automne

Les feuilles tombent de l'arbre, des vents frais soufflent

Cette pièce est vide, abandonnée à la va-vite

Puces ouvertes avec date d'échéance

Vue en noir et blanc, bien qu'en couleur

Maman n'est plus en vie, les prédictions se sont réalisées

Apparemment, elle est tombée et il n'y avait pas de témoins

Les voisins devinent qui a écourté sa vie

Vous ne mentionnez même pas l'étranger

Tu sors toujours des histoires de famille

Il y a un ivrogne dans le journal aujourd'hui

Ce qui, il n'y a pas si longtemps, était accroché à une ceinture

La vie vérifie que c'est la justice

Sa psyché s'est effondrée quand sa santé était finie

Quand il a crié de douleur parce qu'il ne marchait même plus

Le temps l'a spécifiquement mis ensemble pour ce qu'il a fait

Beaucoup pensent que le temps ne les rattrapera pas

Ils croient aveuglément qu'ils vont se sauver

Pourtant, à la fin, la justice les obtient

Puis tu les regardes et tu souris