Pył - Xxanaxx

Słońce zanurza w promieniach

Miasta monotonny schemat

Drzewa co zgubiły liście

Czarne są od wron

Cisza gęstsza jest niż woda

Ja w niej z tobą zanurzona

Czy tej ciszy bać się czy nią

Słodko karmisz mnie

Wciągając mnie wtórują ci wszystkie twoje gwiazdy

Ta siła jak kosmiczny pył

Co gardło nieme drapie

Wciągając mnie, zatracasz się

I wszystkie twoje gwiazdy

Ta siła jak kosmiczny pył pokryje ciała nasze

A to miasto już umarło

Cicho z kabli głuchym trzaskiem

Połączyła mnie z nim nagle

Błoga, szklana więź

Le soleil se couche dans les rayons

Plan de ville monotone

Arbres qui ont perdu leurs feuilles

Les noirs viennent des corbeaux

Le silence est plus dense que l'eau

je suis immergé dedans avec toi

Faut-il craindre ce silence ou celui-ci

Tu me nourris doucement

Toutes tes étoiles résonnent quand tu m'attires

Cette force est comme la poussière cosmique

Quel grattement de gorge muet

En m'attirant, tu te perds

Et toutes tes étoiles

Cette force, comme la poussière cosmique, couvrira nos corps

Et cette ville est déjà morte

Calme des câbles avec un bruit sourd

Elle m'a connecté à lui soudainement

Un lien de verre heureux