Ballada o dziwnym malarzu - Dzem

Puste kieszenie i torba pełna snów

Oto malarz dziwny, który bywał tu

Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że

Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu

Nie wierzył ludziom i sobie chyba też

Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez

Karmiony pogardą i rzuconym groszem

Często tu siedział, obrazy sprzedać chciał

Kto choć jeden kupi dziś?

Nie wiedziałeś skręcasz w lewo, chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Życie swe zamienił w deliryczny sen

Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens

By w końcu się odważyć i zapukać tam

Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas

Kto choć jeden kupi dziś

Nie widziałeś, skręcasz w lewo chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Des poches vides et un sac plein de rêves

Voici l'étrange peintre qui était ici

Tout le monde le connaissait, ils savaient que

Il a vendu son âme au monde par cent pinceaux

Il ne croyait pas les gens, et il ne se croyait pas non plus

Il avait trop souffert, versé trop de larmes

Nourri de mépris et d'un sou jeté

Il s'asseyait souvent ici, il voulait vendre ses tableaux

Qui en achètera au moins un aujourd'hui ?

Tu ne savais pas que tu tournais à gauche, tu veux y aller maintenant

Peut-être quand vous ne voyez qu'eux

Tu trouveras ta faiblesse et tes rêves brilleront

Qui sait?

Il a transformé sa vie en un rêve délirant

Perdre votre vérité et votre sens quelque part en cours de route

Pour enfin oser y frapper

Où maintenant avec de la peinture blanche il peint le temps éternel

Qui en achètera un aujourd'hui

T'as pas vu, tu tournes à gauche, tu veux y aller

Peut-être quand vous ne voyez qu'eux

Tu trouveras ta faiblesse et tes rêves brilleront

Qui sait?