Droga winnych - Eldo

Czas zabiera nam marzenia szybciej niż nam się wydaje

Nie pozmieniasz, zostaje grzebać we wspomnieniach

I wtedy choć na chwilę czas staje i staje ziemia

Tak na moment wierzysz znowu w świat z bajek i doceniasz

Momenty — te ze starych fotografii

Skrawki chwil masz, reszta poparzyła łapy

A duchy z szafy znów harcują

I boisz się, że wyjdą na powierzchnię i spokój Twój popsują

Pozbyć się złudzeń, tak myślę, że dam radę

I znowu przegrywam a pamięć to niechciany spadek

Grzebiesz w poszukiwaniu śladów spokoju

Ruszasz do boju i w walce gubisz sam siebie

Dni — za szybko pokrywa je kurzu warstwa

A noce zbyt szybko znikają na widok poranka

Złodziej co nawet teraz czyni wspomnieniami

Zostawiam «wczoraj», ważne tylko to co jest przed nami

Opętani niewolnicy podporządkowani miarom

Zmierzyli się ze światem, nadzieje pękły jak balon

Otrzeźwienie, miały być tak pięknie, cóż miało

Świadomość, doświadczenie, wszystko na nic się zdało

Tak bywa, powie ten co przywykł przegrywać

Ja postawię wszystko, ta karczma Rzym się nazywa

Katusze, podżyruję krwią co potrzeba

Ptaki muszą latać, wygrywać, łapać w lot pokusę

Ograniczenia człowiek sam konstruuje

Potem zmienia, relatywizuje, dopasowuje

Uzasadnia kolejny konstrukt, by trzymać w ryzach

I zatrzymać utkany z marzeń Twój latający dywan

Kiedyś zakładałem stało się inaczej

Myślałem «to» i «to», a dziś inaczej na to patrzę

Chciałem być kim się stałem

Czy jeszcze czegoś chcę?

Jeśli nie, to kiedy marzyć przestałem?

Lubimy się tłumaczyć: «To nie my, to warunki»

Ślepi na powody, narzekamy na skutki

Cały świat jest winny, to my zawsze święci

W blasku i aureoli do krzyża przypięci

Coś zabiło nasze sny, najczęsciej my sami

Ze strachu zadusiliśmy je konwencjami

I wypieramy nasz udział, ze wstydu zakłopotani

Odpychamy winy, to nie ja, to ten z tyłu

Wieczny «on», co niszczy nasze ambicje

To on nas nakręca i buduje nasze fikcje

Jak łatwo tak się żyje, masz ofiarę

Winny, nieznany sprawca zgasił twoją wiarę

Jak wygodnie nie mieć odwagi, mieć wymówki

Tysiąc wytłumaczeń na to jak płacisz rachunki

Wiesz, współczuję tak mieć, żyć w kokonie

Patrzeć na świat zza szyby, siedząc w salonie

Le temps prend nos rêves plus vite que nous ne le pensons

Tu ne change pas, reste à fouiller dans les souvenirs

Et puis, même pour un instant, la terre s'arrête et s'immobilise

Donc, pour un instant, vous croyez à nouveau au monde des contes de fées et vous l'appréciez

Moments - ceux de vieilles photos

T'as des bribes d'instants, le reste de tes pattes brûlées

Et les fantômes du placard jouent à nouveau

Et tu as peur qu'ils remontent à la surface et gâchent ta paix

Surmonter mes illusions, je pense que je peux le faire

Et je perds encore et la mémoire est un héritage indésirable

Tu cherches des traces de paix

Tu vas au combat et tu te perds au combat

Jours - ils sont recouverts d'une couche de poussière trop rapidement

Et les nuits s'estompent trop vite à la vue du matin

Un voleur qui fait des souvenirs même maintenant

Je pars "hier", seul ce qui nous attend est important

Esclaves possédés soumis à des mesures

Ils ont affronté le monde, leurs espoirs ont éclaté comme un ballon

Dégrisant, c'était censé être si beau, eh bien c'était

Sensibilisation, expérience, tout cela n'a servi à rien

Ça arrive, celui qui a l'habitude de perdre dira

Je vais tout mettre, cette auberge s'appelle Rome

Tourment, je suis le sang qu'il faut

Les oiseaux doivent voler, gagner, attraper la tentation

L'homme se construit lui-même des limites

Puis ça change, relativise et ajuste

Justifie une autre construction à contrôler

Et gardez votre tapis volant tissé de rêves

Une fois j'ai supposé qu'il en était autrement

Je pensais "ça" et "ça", et aujourd'hui je le regarde différemment

Je voulais être ce que j'étais devenu

Est-ce que je veux autre chose ?

Sinon, quand ai-je cessé de rêver ?

On aime expliquer : "C'est pas nous, ce sont les conditions"

Aveugle aux raisons, on se plaint des conséquences

Le monde entier est coupable, nous sommes toujours des saints

Dans la lueur et le halo, elle est épinglée à la croix

Quelque chose a tué nos rêves, le plus souvent nous-mêmes

Nous les avons étouffés avec des conventions par peur

Et nous refusons notre participation, gênés par la honte

On repousse le blâme, ce n'est pas moi, c'est celui à l'arrière

L'éternel "il" qui détruit nos ambitions

Il nous excite et construit nos fictions

Comme c'est facile de vivre comme ça, tu as une victime

Un coupable, un coupable inconnu a éteint ta foi

Comme il est commode de ne pas avoir le courage d'avoir des excuses

Mille explications sur la façon dont vous payez vos factures

Tu sais, j'ai de la peine pour ça, vivre dans un cocon

Regardez le monde à travers la vitre tout en étant assis dans votre salon