Mono Emena Fovamai - Giorgos Mazonakis

Και ξεφυλλίζω της ζωής μου το βιβλίο

Βλέπω να κλείνει εμπρός μου ο ορίζοντας

Μες στην ομίχλη· κι έτσι μόνος παραλύω

Φεύγω στη νύχτα, την καρδιά μου βρίζοντας

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Από αγάπες χαμένες κι από λάθη δικά μου

Την καρδιά μου την βρίζω που δεν είσαι κοντά μου

Δεν φοβάμαι τους άλλους, μόνο εμένα φοβάμαι

Με σκοτώνουν τις νύχτες όσα ακόμα θυμάμαι

Ανάμεσά μας το σκοτάδι και οι τύψεις

Και πώς να πούμε λόγια που δεν τα `παμε;

Θα `θελα απόψε στο κορμί σου να με κρύψεις

Και να σου λέω «πιο πολύ αγάπα με»

Et je feuillette le livre de ma vie

Je vois l'horizon se refermer devant moi

Dans le brouillard; et ainsi je suis paralysé seul

Je pars la nuit, maudissant mon coeur

Je n'ai pas peur des autres, j'ai juste peur de moi

Ce dont je me souviens encore me tue la nuit

Des amours perdues et de mes erreurs

Je maudis mon cœur que tu ne sois pas près de moi

Je n'ai pas peur des autres, j'ai juste peur de moi

Ce dont je me souviens encore me tue la nuit

Entre nous ténèbres et remords

Et comment pouvons-nous dire des mots que nous n'aimons pas ?

Je voudrais que tu me caches dans ton corps ce soir

Et te dire "aime-moi plus"