Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Boîtier vide nuit - accélérateur

Cela ressemble à une nuit inhospitalière pour toi

Dans les maisons et les colonnes désertes

Nos images brisées.

Dans ma tête je t'interroge

Je bois toute ma solitude

Et comme une querelle dans un café

Deux voix résonnent dans ma tête.

Et j'ouvre la voix qui dit fin

L'autre qui te manque, j'ai payé avec du sang

je laisse ta mémoire

Puisque vous ne manquez pas la même chose.

Et j'ouvre la voix qui dit fin

L'autre qui te manque, j'ai payé avec du sang

Et si la plainte me revient

Je ne vous dois pas une telle grâce.

Je te jette du papier blanc maintenant

Sur le briquet le feu.

Contre le mauvais temps

Toi dans les camions à ordures

Avec les autres déchets

Ornements sans parfum.

Avec le phare éteint demain

Comme ma cigarette mouillée

je dirai au revoir

Et j'entendrai une des deux voix.