Mou Milas Ma Noiotho Monos - Giorgos Mazonakis

Σαν φεγγάρι που τις νύχτες αλητεύει

Η καρδιά μου στο σκοτάδι ταξιδεύει

Κάτι ψάχνει για να βρει

Το ποτήρι μες στα χείλη μου ραγίζει

Ένα σώμα που πονάει τραυματίζει

Και ν' αλλάξει δε μπορεί

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Σαν δραπέτης φεύγει ο χρόνος

Και τον ψάχνεις στην στροφή

Μου μιλάς μα νοιώθω μόνος

Φίλος μένει μόνο ο πόνος

Δεν υπάρχει επαφή

Σε κοιτάζω μες στα μάτια δεν με βλέπεις

Τη ζωή μου στο λεπτό την ανατρέπεις

Και δεν έχεις τι να πεις

Κι όλο ψάχνω μες στο χάος που με ζώνει

Βλέπω πλήθος κι όμως είναι όλοι μόνοι

Μένει ο ήχος της σιωπής

Comme une lune qui erre la nuit

Mon coeur dans le noir voyage

Il cherche quelque chose à trouver

Le verre sur mes lèvres se fissure

Un corps qui fait mal fait mal

Et ça ne peut pas changer

Tu me parles mais je me sens seul

Le temps passe comme un fugitif

Et tu le cherches dans le virage

Tu me parles mais je me sens seul

Seule la douleur reste une amie

Il n'y a pas de contact

Je te regarde dans les yeux, tu ne me vois pas

Tu as bouleversé ma vie en une minute

Et tu n'as rien à dire

Et je continue à chercher dans le chaos qui m'entoure

Je vois une foule et pourtant ils sont tous seuls

Le son du silence demeure