Ты помніш - Лявон Вольскі

Ты помніш, помніш, безумоўна,

І тую ноч, і той настрой,

Што панаваў над намі роўна —

І над табой, і нада мной…

Драты дрыжалі пераборам,

Аб нечым дзіўным месяц сьніў,

І рысы даўняга сабора

Так чотка млелі ў вышыні.

Нячутна шамацела лісьце,

Саткалі зоры з срэбра ніць…

У тую ноч мы пакляліся

Жыць і любіць…

Любіць і жыць.

І мы жылі… І мы любілі…

І несьлі прагу і любоў…

Часы дзяціных сноў-ідылій

Да нас ня вернуцца ізноў…

Жыцьцё далей нас весьці стане,

Надорыць новых песень-дум,

І мужнай сталасьці жаданьні

На нас пячатку пакладуць.

А ўжо ня вернецца з гадамі

Ні тая ноч, ні той настрой,

Што панаваў тады над намі —

І над табой, і нада мной.

Tu te souviens tu te souviens définitivement

Et cette nuit, et cette humeur,

Qu'est-ce qui nous gouvernait exactement -

Et au-dessus de toi, et au-dessus de moi…

Les fils tremblaient,

A propos de quelque chose d'étrange la lune a rêvé,

Et les traits d'une ancienne cathédrale

Ainsi, le chapelet était broyé en hauteur.

Les feuilles bruissaient inaudiblement,

Étoiles tissées en fil d'argent…

Cette nuit-là, nous avons juré

Vis et aime…

Aimer et vivre.

Et nous avons vécu… Et nous avons aimé…

Et porté la soif et l'amour...

Temps des rêves-idylles des enfants

Ne reviens plus vers nous…

La vie continuera à nous conduire,

Donnez de nouvelles chansons-pensées,

Et constance courageuse du désir

Nous serons tamponnés.

Et ne reviendra pas au fil des ans

Pas cette nuit, pas cette humeur,

Ce qui régnait sur nous alors -

Et au-dessus de toi, et au-dessus de moi.