Kilka Usciskow Kilka Snow - Myslovitz

Zastygła w pozach jesień

Autobus pędzi po brzegi wypchany zmęczeniem

Trzymając Cię za rękę

Brak entuzjazmu odbierasz jak opuszczenie

Rozmowa pustych krzeseł

Gubiąc siebie trudno cokolwiek powiedzieć

Odkąd pamiętam to wciąż po coś wracam

Z celnością męcząc się słów

Odkąd pamiętam…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Migoczą resztki miasta

Jest późna noc, pod nami chłodna trawa

Jedyna taka chwila

Kocha się wszystko, bo wszystko tak szybko przemija

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

Już wiem…

Mówiłaś mi zawsze

«Jesteś całym moim światem»

Gdy ja nie mogłem znieść myśli, że Cię tracę

I wiem, że cokolwiek się stanie, gdzie tylko będziesz

To ja, bez względu na wszystko też tam będę

Figés dans les poses d'automne

Le bus fonce à ras bord, bourré de fatigue

Tenant votre main

Vous percevez le manque d'enthousiasme comme un abandon

Conversation de chaises vides

C'est difficile de dire quoi que ce soit quand tu te perds

Depuis que je me souvienne, je reviens sans cesse pour quelque chose

Se fatiguer des mots avec précision

Depuis que je me souviens…

Tu m'as toujours dit

"Tu es tout mon monde"

Quand je ne pouvais pas supporter l'idée de te perdre

Je sais déjà…

Les vestiges de la ville scintillent

Il est tard dans la nuit, l'herbe fraîche en dessous de nous

C'est le seul moment de ce genre

Tu aimes tout car tout passe si vite

Tu m'as toujours dit

"Tu es tout mon monde"

Quand je ne pouvais pas supporter l'idée de te perdre

Je sais déjà…

Tu m'as toujours dit

"Tu es tout mon monde"

Quand je ne pouvais pas supporter l'idée de te perdre

Et je sais ce qui se passe où que tu sois

C'est moi, quoi qu'il arrive, je serai là aussi