Przypadek Hermana Rotha - Myslovitz

Lubię siłę czerni

I nieużywania słów

Wszystkiego, co niezmienne

W nicości za oknem, gdy budzą się mgły

Lubię starych ludzi

Bo starość jest jak mgła

Patrząc wprost w jej pustkę

Pragnę tym bardziej, im więcej mam lat

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

Szukałem Cię w odbiciu szyb

Tonę we współczuciu

Głębiej z każdym dniem

I choć wiem, że już nie wrócisz

Moim życiem wciąż szarpie niepewność i zgiełk

Ty, on i ja

Środek jakby był ze szkła

Nie zapomnę tamtych dni

I szukam Cię…

Bo tak mało wciąż wiem

Tak mało wciąż jest

W tym wszystkim… mnie

j'aime la force du noir

Et ne pas utiliser de mots

Tout ce qui ne peut pas changer

Dans le néant devant la fenêtre quand les brumes se réveillent

j'aime les vieux

Parce que la vieillesse est comme un brouillard

Regardant droit dans son vide

Je le veux d'autant plus que je vieillis

Toi, lui et moi

L'intérieur ressemble à du verre

Je n'oublierai pas ces jours

Je te cherchais dans le reflet des fenêtres

je me noie dans la compassion

Plus profondément chaque jour

Et même si je sais que tu ne reviendras pas

Ma vie est toujours déchirée par l'incertitude et l'agitation

Toi, lui et moi

L'intérieur ressemble à du verre

Je n'oublierai pas ces jours

Et je te cherche...

Parce que je sais encore si peu

Il y a encore si peu

Dans tout ça... moi