Cień Moich Łez - Patrycja Markowska

I trzasnęły nagle drzwi

Pusty pokój został i

Łzy zmywają smutek z twarzy

Nie zostało z Ciebie nic

Zegar wybił trzecią już

Na wspomnieniach osiadł kurz

I papieros gaśnie znów

Tak jak to, co było tu

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Zgubić serce pośród mórz

Zgubić duszę pośród chmur

I oderwać się od ziemi

I zapomnieć co to ból

Unieść skrzydła wzbić się hen

W tęczy suknię ubrać się

I nie myśleć o tych dłoniach

Które wczoraj jeszcze grzały mnie

Staję się cieniem

Staję się cieniem

Ogromnych mych łez

Smutnym marzeniem

Smutnym westchnieniem

Cieniem mych łez

Gdy słowa ulecą smutkiem do nieba

Czy ktoś odpowie mi jak dalej iść

Czy ktoś odpowie mi gdzie dalej iść

Et soudain la porte a claqué

La salle vide est restée et

Les larmes lavent la tristesse de mon visage

Il ne reste rien de toi

L'horloge a déjà sonné trois heures

La poussière s'est déposée sur les souvenirs

Et la cigarette s'éteint à nouveau

Tout comme ce qui était ici

je deviens une ombre

je deviens une ombre

Énormes larmes de moi

Un rêve triste

Un soupir triste

L'ombre de mes larmes

Perdre son coeur au milieu des mers

Perdez votre âme parmi les nuages

Et décoller du sol

Et oublier la douleur

Soulevez les ailes pour faire planer la poule

Mettre une robe arc-en-ciel

Et ne pas penser à ces mains

Qui m'a encore réchauffé hier

je deviens une ombre

je deviens une ombre

Énormes larmes de moi

Un rêve triste

Un soupir triste

L'ombre de mes larmes

Quand les mots tombent au ciel avec tristesse

Quelqu'un peut-il me répondre comment aller plus loin

Quelqu'un peut-il me répondre où aller ensuite