Brúnin - Skálmöld

Vindur berst af hafi, virði fyrir mér

Vanga ungrar stúlku sem við hliðina á mér er

Munnurinn er opinn, mórautt rennur blód

Menn eru á leiðinni, ég heyri nálgast hljóð

Konan andar ennþá, kannski munum nást

Klettabrúnin afdrepið í forboðinni ást

Get ég varla losað grjót úr minni hönd

Gaf ég höggið?

Voru á mér álög eða bönd

Þeir látum ekki linna

Ef liggjandi mig finna

Með henni sem ég frelsið fann

Við máttum feluleiki spinna

Þeir bana okkur báðum

Þeir berja vopnum snjáðum

Hún svarar ekki, dauðadæmd

Ef vaknar dísin ekki brádum

Saman munum lífið láta

Liggi ég við þetta vif

Ef ég bara ekkert játa

Ætti mér að gefast lif

Hennar drýpur blód á blettinn

Bærist særð og falleg hönd

Niður henni kasta klettinn

Kvikar sjórinn burt frá strönd

Le vent souffle de la mer, ça vaut le coup pour moi

Les joues d'une jeune fille à côté de moi

La bouche est ouverte, le sang rouge sang coule

Les gens sont en chemin, j'entends des bruits qui approchent

La femme respire encore, on se rattrapera peut-être

Le bord de la falaise pend dans l'amour interdit

Je peux à peine libérer des pierres de ma main

Ai-je frappé ?

J'avais des sorts ou des bandes sur moi

Ils ne lâchent rien

Si tu me mens trouve

Avec elle j'ai trouvé la liberté

Il a fallu inventer le camouflage

Ils nous tuent tous les deux

Ils ont battu des boules de neige d'armes

Elle ne répond pas, condamnée à mort

Si la diva ne se réveille pas bientôt

Ensemble nous laisserons passer la vie

Je mens à ce vif

Si je n'avoue pas

Devrait me donner la vie

Son sang coule sur place

Porte une main blessée et belle

En bas, jetez la pierre

La mer s'éloigne du rivage