Nie Umiem Mówić Nie (fragment audiobooka "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj") - Mery Spolsky

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Budzik mówi do mnie «Wstań»

Umówiłam się ze sobą, że tym razem będzie (tak, tak, tak, tak|)

Jednak coś w środku mówi «Jeszcze chwilka», biała pierzynka nie umie mówić nie

(debilka)

Lipcowa noc, piwo, etykieta przodem

Jakim cudem trzymam piwo, jeśli chciałam wodę?

Koleżanka poprosiła, mówi «Co ni będziesz piła?»

I jej też ni odmówiłam

Sytuacja powtarza się cyklicznie

W domu władca, a za bramą tak, tak, tak

Spacja wciska się w umyśle

To doradca, chyba lepiej milczeć

Bywa gorzej, obok siedzi typ

Ma zamiary wobec mnie

Ja nie umiem mówić «nie»

On chce usta do ust

Zmieniam szybko gust

Zabeczałam głośne «meee»

Zamiast powiedzieć «Pierdol się»

Nie!

Nie!

Pierdol się

Nie

Nie!

Nie!

Pierdol się

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Siadam na fotelu, chcę neon na palcu

Ona mówi mi «Żółty to nie bardzo»

«Może być niebieski?»

Tak, tak, tak

Lecą w duchu łezki, niebieski jest lamerski

Albo czemu jest tak, oglądam Pinteresta

Fryzur propozycje, chciałam taki zestaw

Krótkie, z grzywką, jak u tej Japonki

Wychodzę w długich falach

Co się odpierdala?

Sytuacja powtarza się cyklicznie

Czarna owca chciałaby być biała, ała

Spacja wciska się w umyśle

Asertywność boli czasem, ała, ała

Czasem mam odrobinę werwy

Wybieram majtki w sklepie z printem zebry

Już przy kasie, wszystko zgodnie z planem

Ona mówi «Weź te bawełniane»

Pojebane

Nie!

Nie!

Pojebane

Nie

Nie!

Nie!

Pojebane

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie

(Nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie)

Nie umiem mówić «nie» i Nosowska o tym wie

Gra mi co dzień

Nie, nie, nie to nie

Chciałabym jak ona mieć granicę na «N»

Mówić «Nie proszę pana, nie to nie ten»

Gdy ktoś pyta, czy ten kolor jest ok

Mówię «Tak, tak, tak, tak»

Chociaż przecież wolę czerń

Gdy ktoś pyta, czy może teraz wejść mi na głowę z butami

Ja mówię «Śmiało, wejdź»

Co mnie podkusiło, aby kiwać od góry do dołu, zamiast z boku na bok?

Nie rozumiem, czemu mózg mi tak robi.

Ale zauważyłam, że tendencja

wypuszczania z ust słowa «nie» wzrasta proporcjonalnie do poziomu poznania

danej jednostki.

Oznacza to, że jeśli znam kogoś już, z 10 lat i stale

utrzymujemy kontakt, to jest szansa, że będę umiała powiedzieć, że nie lubię

pizzy z ananasem.

Jednak, jeśli byłoby to świeże spotkanie i wirujący chaos

nowych imion, koszul, zapachów, mogę zapewnić wszystkich proroków,

że żarłabym ananasa tak, że aż by mi się uszy trzęsły.

Może nawet bym

przyznała, że mi smakuje.

Czemu mi tak robi ten mózg mój?

Przecież można

powiedzieć:

NIE I CHUJ

Je ne peux pas dire "non" et Nosowska le sait

Il me joue tous les jours

Non Non Non Non

J'aimerais qu'elle ait une bordure sur "N"

Dites "Non monsieur, ce n'est pas le mauvais"

Quand quelqu'un demande si cette couleur est ok

Je dis "Oui, oui, oui, oui"

Bien que je préfère le noir

Quand quelqu'un demande s'il peut monter sur ma tête avec des chaussures maintenant

Je dis "Allez-y, entrez"

Le réveil me dit "Lève-toi"

J'ai pris rendez-vous que cette fois ce serait (ouais, ouais, ouais, ouais |)

Cependant, quelque chose à l'intérieur dit "Juste une minute", la couette blanche ne peut pas dire non

(retard)

Nuit de juillet, bière, étiquette sur le devant

Comment pourrais-je garder ma bière si je voulais de l'eau ?

Une amie a demandé, elle dit : "Qu'est-ce que tu ne boiras pas ?"

Et je l'ai refusée aussi

La situation se répète cycliquement

À la maison, le souverain, et devant la porte, oui, oui, oui

La barre d'espace est enfoncée dans l'esprit

C'est un conseiller, je pense qu'il vaut mieux se taire

Ça empire, il y a un type à côté

Il a des intentions envers moi

Je ne peux pas dire "non"

Il veut du bouche à bouche

Je change rapidement de goût

J'ai bêlé fort "meee"

Au lieu de dire "Va te faire foutre"

Pas!

Pas!

O

Pas

Pas!

Pas!

O

(Non, non, non, non, non, non, non)

Pas

(Non, non, non, non, non, non, non)

Je m'assieds sur le fauteuil, je veux une enseigne au néon sur mon doigt

Elle me dit "Jaune n'est pas vraiment"

« Pourrait-il être bleu ?

Oui oui oui

Ils volent dans l'esprit d'une larme, le bleu est boiteux

Ou pourquoi est-ce que je regarde Pinterest

Suggestions de coiffures, je voulais un tel ensemble

Court, avec frange, comme cette japonaise

Je sors par longues vagues

C'est quoi le bordel ?

La situation se répète cycliquement

Un mouton noir voudrait être blanc, oh

La barre d'espace est enfoncée dans l'esprit

L'affirmation de soi fait parfois mal, ça alors, ça alors

Parfois j'ai un peu d'entrain

Je choisis des culottes dans un magasin d'imprimés zébrés

A la caisse, tout comme prévu

Elle dit: "Prends ceux en coton"

Foutu

Pas!

Pas!

Foutu

Pas

Pas!

Pas!

Foutu

(Non, non, non, non, non, non, non)

Pas

(Non, non, non, non, non, non, non)

Je ne peux pas dire "non" et Nosowska le sait

Il me joue tous les jours

Non Non Non Non

J'aimerais qu'elle ait une bordure sur "N"

Dites "Non monsieur, ce n'est pas le mauvais"

Quand quelqu'un demande si cette couleur est ok

Je dis "Oui, oui, oui, oui"

Bien que je préfère le noir

Quand quelqu'un demande s'il peut monter sur ma tête avec des chaussures maintenant

Je dis "Allez-y, entrez"

Qu'est-ce qui m'a fait osciller de haut en bas au lieu d'un côté à l'autre ?

Je ne comprends pas pourquoi mon cerveau me fait ça.

Mais j'ai remarqué la tendance

d'abandonner le mot "non" augmente proportionnellement au niveau de connaissance

unité donnée.

Cela signifie que si je connais quelqu'un déjà, 10 ans et constamment

on reste en contact, c'est une chance je pourrai dire que je n'aime pas ça

pizza à l'ananas.

Cependant, s'il s'agissait d'une nouvelle rencontre et d'un chaos tourbillonnant

nouveaux noms, chemises, parfums, je peux assurer tous les prophètes,

que je mangerais tellement d'ananas que mes oreilles trembleraient.

Peut-être que je le ferais même

elle a admis que j'aimais ça.

Pourquoi mon cerveau me fait-il ça ?

Tu peux

raconter:

NE PAS FAIRE ET MERDE