Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Boję się żyć, ale nie ma tematu

Mijają dni, ja stawiam czoła światu

Ciało me drży, ale to dla mięczaków

Coś jest ważniejsze niż lęk

Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach

Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd

W sumie ciężko się dziwić

Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi

Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier

Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta

Gruby przemyt, ryzyko we krwi

Na językach posmak nikotyny — smak życia

Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia

Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach

Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj

Moją rentę po ojcu chce komornik

Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki

Podatki za dach, w którym nie mieszkam

Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?

Zabierz mnie stąd!

Gdzie mój dom?

Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność

Co?

To mojej matce spędza sen z powiek

Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie

Dziś łączy mnie z nimi tylko krew

Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk

Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd

Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko

«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino

Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»

Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał

Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo

Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista

Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk

I kogo winić za to?

Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?

Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?

Za to podatki za nią płacić już jest fair

Gdzie jest logika?

Gdzie jest sens?

Tym bardziej jak patrzę lata wstecz

Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety

Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć

Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy

Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii

Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku

Dlatego teraz nie mamy kontaktu!

J'ai peur de vivre, mais il n'y a pas de sujet

Les jours passent, j'affronte le monde

Mon corps tremble, mais c'est pour les mauviettes

Quelque chose est plus important que la peur

Je ne me souviens pas depuis quand j'ai eu peur

Plus de peur, plus oui, mon anxiété a atteint les étoiles

Dans l'ensemble, il est difficile d'être surpris

Les gens autour de moi sont morts, ceux qui restent sont malheureux

Je suis témoin de vies insatisfaites, de carrières perturbées

Certains ne voulaient pas apprendre, d'autres aimaient la contrebande, ouais

Contrebande lourde, risque dans le sang

Sur la langue le goût de la nicotine - le goût de la vie

Au moins ils n'ont pas à emprunter, ha, impayés

Actifs sur prêts, courage payé dans les dossiers

Quand j'ai peur de ce qu'aujourd'hui va apporter

La pension de mon père est recherchée par l'huissier

Parce qu'après tout, ma tante n'a plus payé la prime

Taxes pour un toit où je n'habite pas

Héritage, indemnisation du décès du père, du grand-père, de la grand-mère ?

Emmène moi ailleurs!

Où est ma maison ?

Parce que celui dans lequel j'ai grandi est la copropriété

Quelle?

C'est ma mère qui donne des nuits blanches

Comme une famille, et tu entends des menaces au téléphone

Aujourd'hui, seul le sang me relie à eux

Demandes de paiement, incertitude et peur

Le réalisme m'atteint comme un coup de foudre venu de nulle part

Quand je vois des lettres recommandées à mon nom

« Je ne sais rien de cette affaire, Monsieur le juge

Ce n'est que jusqu'à mon beau-père et mon père que je me souviens de tout »

Avant ce retournement de situation, le monde n'existait pas pour moi

Avant ce retournement de situation, j'étais encore un enfant

Sans NIP, politique, ZUS et la carte sur laquelle je lis : retraité

Home, sweet home est un générateur de tourments constants pour moi

Et qui blâmer pour ça ?

Ma tante qui veut me retirer mon statut d'héritière ?

Que je n'ai pas le droit d'attendre un remboursement ?

Pour cela, payer des impôts pour cela est déjà juste

Où est la logique ?

Où est le sens ?

Encore plus quand je regarde les années en arrière

Quand un adolescent rembourse les dettes d'une femme adulte

Qui a un mari et des enfants, je ne peux pas le croire, je ne peux pas le croire

J'ai tellement plus à traverser avant que cette affaire ne soit terminée

Tu étais ma marraine, tu es maintenant une adepte de la phobie

Tu étais censé être un exemple pour moi, tu étais la responsabilité du manque

C'est pourquoi nous n'avons pas de contact maintenant!