Jedwabny szlak - Eldo

Słońce, śnieg, gradobicie, uśmiech wita się z porankiem

Gdzieś na jedwabnym szlaku piję pierwszą kawy szklankę

Przeciągam się jak kot, Kaukaz za plecami

Składam namiot, ruszam tropem szczytów lśniących w oddali

To mnie ocali od obojętności, nie wiem

Gdy byłem mały chciałem spełnić siebie

Obrazki w książce, Pan Halik na jedynce

Rajd Paryż-Dakar po lesie z kumplem na motorynce

Dziś czysty KLM lub hanska Lufthansa

Lub trzecia klasa, a za oknem świat we wszystkich barwach

Suszona ryba na gazecie — śniadanie mistrzów

Ale nie problem spędzić dzień o suchym pysku

Nie problem być sam, przywykłem;

być tam?

— przywilej

Więc zamiast smutku, uspokaja dystans

Poza tym San Salvador czuwa, kiedy usnę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Fajnie jest spełniać marzenia

Oglądać świat bezpośrednio, nie z tylniego siedzenia

Każdy dzień zaczynać od zera

Ja — moje podróże Guliwera

Światła Jokohamy dzisiaj mówią mi «dobranoc»

Czasem jak w fantazji, nie wiesz, co stanie się rano

W jakim oceanie koić podróż będzie ciało

Jakby kino wciąż puszczało zbyt piękne nagranie

Paszport, plecak, proste zasady

Zabrać stamtąd wspomnienia i zostawić tylko ślady

Dziwić się swobodnie można, warto nawet

Jeśli jeszcze masz serce, a nie wysuszoną skałę

Biegnę dalej, szklane domy rosną w Baku

Potem Erywań - smutne miasto w cieniu Araratu

Pola herbaciane mijam, wymieniam myśli

Poznaję obcych ludzi, wkradam się w ich życiorysy

Kolekcjonuję ich historię, bacznie słucham

Obserwuję, uprawiam podróżniczą psychologię

Głównie na sobie, patrząc w oceanu pustkę

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Tak kiedyś wymyśliłem, żyła jeszcze tutaj

Ta czerwona zaraza nie puszczała nas spod buta

Teraz masz leniu all inclusive

A my mieliśmy atlas i globus, i dziki uśmiech na buzi

Postawię stopę na krańcach tego globu (spróbuj)

Chociaż ostrzegam — nie wyleczysz się z nałogu

Zobacz każdy kontynent, ten do zwiedzenia w futrze

Chociaż drogi bilet, kiedyś zrobię to;

Amundsen

Mi buen Amigo, kolorowe La Boca

Pastelowy labirynt, z którego nie chcę się wycofać

I przemierzam te światy barwne

Na cmentarzu Recoleta, ostatnie tango śpiewa Carlos Gardel

Kłaniam się grzecznie, odchodzę w swoją stronę

Jutro statek, pociąg, samolot zabierze mnie w drogę

Ostatni spacer, noc, ulice puste

Tak mija moja podróż, co kosztuje jeden uśmiech

Le soleil, la neige, la grêle, un sourire salue le matin

Quelque part sur la route de la soie je bois mon premier verre de café

Je m'étire comme un chat, le Caucase derrière mon dos

Je plie la tente, suis la traînée des pics qui brillent au loin

Ça me sauvera de l'indifférence, je ne sais pas

Quand j'étais petit, je voulais m'épanouir

Photos dans le livre, M. Halik sur un

Rallye Paris-Dakar dans les bois avec un pote à moto

Aujourd'hui pur KLM ou Hanska Lufthansa

Ou de troisième classe, et le monde extérieur dans toutes ses couleurs

Poisson séché sur le journal - petit-déjeuner des maîtres

Mais ce n'est pas un problème de passer une journée la bouche sèche

Ce n'est pas un problème d'être seul, j'y suis habitué;

Soyez là?

- un privilège

Alors au lieu de la tristesse, ça calme la distance

En plus, San Salvador est réveillé quand je m'endors

C'est mon voyage, qui coûte un sourire

Faire des rêves une réalité est amusant

Regardez le monde directement, pas depuis le siège arrière

Commencez chaque journée à zéro

Moi - mes voyages Gulliver

Les lumières de Yokohama me disent bonne nuit aujourd'hui

Parfois c'est comme un fantasme, tu ne sais pas ce qui va se passer le matin

Dans quel océan le corps apaisera le voyage

Comme si le cinéma montrait encore un trop bon enregistrement

Passeport, sac à dos, règles simples

Prenez les souvenirs de là et ne laissez que des traces

Vous pouvez être surpris librement, cela en vaut même la peine

Si tu as encore un coeur et pas une pierre séchée

Je continue à courir, les maisons de verre poussent à Bakou

Puis Erevan - une ville triste à l'ombre d'Ararat

Je passe devant des champs de thé, j'échange mes pensées

Je rencontre des inconnus, je me faufile dans leur vie

Je collectionne leurs histoires et écoute attentivement

J'observe, je pratique la psychologie du voyage

Portant principalement en regardant le vide de l'océan

C'est mon voyage, qui coûte un sourire

C'est ce à quoi j'ai pensé une fois, elle était encore en vie ici

Cette peste rouge nous a gardé sous nos pieds

Maintenant tu es paresseux et tout inclus

Et nous avions un atlas et un globe, et un sourire sauvage sur notre visage

Je poserai mon pied sur les extrémités de ce globe (essayez-le)

Bien que je vous prévienne - vous ne guérirez pas votre dépendance

Voir chaque continent, celui à visiter en fourrure

Bien que ce soit un billet cher, un jour je le ferai ;

Amundsen

Mi buen Amigo, La Boca colorée

Labyrinthe pastel dont je ne veux pas me retirer

Et je voyage à travers ces mondes colorés

Au cimetière de la Recoleta, Carlos Gardel chante le dernier tango

Je m'incline poliment et passe mon chemin

Demain un bateau, un train, un avion m'emmènera sur ma route

Dernière marche, nuit, rues vides

C'est mon voyage, qui coûte un sourire