Psy z lasu śpiewającego - Eldo

Łazi za nami, gapi się głęboko w oczy

Ciągnie nas za nogawki, skamle, błaga i prosi

Nie odpędzisz, bo nie masz serca, lecz też dobrze wiemy

Że nie możemy go nakarmić, chociaż bardzo tego chcemy

Nocą chce kąsać i gryźć dusze

Rankiem się przymila i wyjada z nas emocje nieposłuszne

Budzi iluzje, kładzie na wzrok ciemne kurtyny

Utkane z marzeń, waruje wiernie, kiedy śpimy

I tak ciągle, czasami chcielibyśmy wziąć kij

I przegonić, bo on nam szykuje trzy rozbiory

Knuje i broi, gotów dokonać czwartego

I będzie bezwzględny, nie poczeka nawet do siedemnastego

Taka słabość, on ją wykorzysta

Wielki niepokój, który ciągle mieszka w naszych myślach

I niesie ból, wstyd i brak nadziei

Ale robi to dla nas, mówi, że tak potrzebujemy

Snuje się za nami jeden zbój

Chce kierować dniem i zakrada się do naszych snów

Jest za każdym rogiem, ten wieczny świadek

Zabiera rozum, ciągle psuje równowagę

Nie pamiętam, kiedy go spotkałem pierwszy raz

Ale w walkmanie na bank rapował Tede i Numer Raz

I może nawet była to sobota wtedy

Doprowadził mnie do biedy, do dziś jestem w kłopotach

Mówią - akceptacja to cnota, ja chcę być ten «the sad»

Bo on już czeka i chce przeprowadzić desant

I bye, bye rozsądku, motyl w żołądku

Ja mam stado szerszeni, baterie dział prosto z frontu

Nieopatrznie daliśmy mu naszą uwagę

Dał nam śmiertelną powagę, mieliśmy to za zabawę

Braliśmy garściami i noc czy dzień był

Goniliśmy chmury, strząsaliśmy z ciał gwiezdny pył

Odpowiedzialność gdzieś spała sobie w kącie

Nieważne, bo kto o niej myśli przy wolnej sobocie?

Pijani szczęściem, patrzyliśmy jak czas biegnie

Skutki?

Nieważne!

Wyjaśnienia?

Niepotrzebne!

I nagle otwieramy ministerstwo wojny

A on stoi tu bezczelny i dziwnie spokojny

I gdziekolwiek, w zakamarki świata chcę mu uciec

Wychodzi zza rogu, a rozum zamienia się w próżnię

Znowu, kolejny raz nie rozumiem celu

Ni przyczyny, łyk rycyny w łóżku, w kolejnym hotelu

Wiem, że rano będzie drań czekał pod drzwiami

Cholerna iluzja, która snuje się za nami

Dzień w dzień…

Il nous suit, regarde profondément dans nos yeux

Il nous tire par les jambes, gémit, supplie et supplie

Vous ne partirez pas parce que vous n'avez pas de cœur, mais nous savons aussi bien

Que nous ne pouvons pas le nourrir, même si nous voulons

La nuit il veut mordre et mordre les âmes

Le matin, il s'est amadoué et les émotions désobéissantes nous ont rongées

Il réveille les illusions, met des rideaux sombres sur les yeux

Tissé de rêves, il pleure fidèlement pendant que nous dormons

Et ainsi de suite, parfois nous aimerions prendre le bâton

Et nous chasse car il nous prépare trois partitions

Il frappe et défend, prêt à faire un quatrième

Et il sera impitoyable, il n'attendra même pas cinq heures

Une telle faiblesse, il en profitera

Grande anxiété qui vit encore dans nos pensées

Et cela apporte de la douleur, de la honte et du désespoir

Mais il le fait pour nous, dit que nous en avons besoin de cette façon

Il y a un voleur derrière nous

Il veut courir la journée et se faufile dans nos rêves

Il est à chaque coin de rue, ce témoin éternel

Ça te prend la tête, détruit constamment ton équilibre

Je ne me souviens pas de la première fois que je l'ai rencontré

Mais dans le Bank Walkman, Tede et Number Raz ont rappé

Et peut-être que c'était même samedi alors

Il m'a conduit à la pauvreté, et à ce jour j'ai des ennuis

Ils disent - l'acceptation est une vertu, je veux être ce "le triste"

Parce qu'il attend et veut effectuer l'atterrissage

Et il y avait, bye raison, un papillon dans l'estomac

J'ai un troupeau de frelons, des batteries de canons en direct du front

Nous lui avons par inadvertance accordé notre attention

Il nous a donné un sérieux mortel, nous l'avions pour le plaisir

Nous avons pris des poignées et c'était la nuit ou le jour

Nous avons chassé les nuages, secoué la poussière de nos corps

La responsabilité était quelque part endormie dans le coin

Peu importe, car qui y pense un samedi libre ?

Ivres de bonheur, nous avons regardé le temps passer

Conséquences?

N'a pas d'importance!

Explique?

Inutile!

Et du coup on ouvre le Ministère de la Guerre

Et il se tient effronté et étrangement calme ici

Et partout, aux quatre coins du monde, je veux lui échapper

Il arrive au coin de la rue et l'esprit se transforme en vide

Encore une fois je ne comprends pas le but

Aucune raison, une gorgée de ricin au lit dans un autre hôtel

Je sais que le bâtard attendra à la porte le matin

La putain d'illusion qui nous suit

Jour après jour…