Skała samobójców - Eldo

Gdzieś na skale samobójców spotkałem trzech pijaków

Jeden pił ze smutku, drugi ze szczęścia, trzeci pił ze strachu

Byli dobrzy w swoim fachu, noc młoda

Mleczna droga towarzyszyła w ich pijackim szlaku

Ten, co pił ze smutku położył spać syna

I wpadł na skałę pomyśleć, jak szybko przemija

A przeszłość, choć tak miła, na zawsze przepadła

A treści życia nie wypełni najpełniejsza szklanka

Puścił coś z telefonu, bit zagrał w cichą noc

Tak daleko od domu zagłuszać duszy głos

I zmuszać mózg do uśmiechu, gdy chce się wyć

A zmieniasz to w dziki taniec i drzesz pysk, a w głowie znowu nic

Nic niewarte te drogi do destrukcji

Chociaż żyje z fartem, w dłoni trzyma wypis z obdukcji

Los tak gra, dzisiaj scrabble na emocjach

Do świtu, by nową nadzieję dostać od słońca

Są takie miejsca, gdzie łatwiej myśli zebrać

Tam możesz śnić o jutrze lub z «wczoraj» się pożegnać

Tam możesz wszystko, wiesz, że nie możesz przegrać

Gdy wieczność jest świadkiem, trzeba wierzyć, a nie żebrać

Ten, co pił ze szczęścia przesuwał ręką gwiazdy

Nakręcany przez miłość niszczył granice wyobraźni

Szum fal dawał mu spokój, jakby znikał

Chociaż zwykle to ten typ, co nie lubi stać z boku

Myśli, a w nich tańczyła walca w sukni z piór

Jakby zdjęta z chmur zapraszała do tańca

Polał szklankę wódki, odpalił papierosa

Znowu zniknął, oczy pokryła rosa, taka noc

Wspomnienia tańczą wokół nas na linie

A myśli ciągle walczą, by przetrwać tę godzinę

Minie niewiadome, to niewarte troski

Choć dobrze wiesz, że najmocniej w łeb dostajesz od miłości

Kubek emocji wart oceany sukcesu

Śmiech z komentatorów, oglądają go zza pleców

Trzech na skale, w tle marzenia, troski, żale

Z nową nadzieją, którą podaruje im poranek

Ten, co pił ze strachu chciał zamaskować swój strach

Założył kamuflaż, pierwszy punkt — uśmiech na ustach

Drugi — brak trosk, cynizm i ironia

Wszystkie chwyty dozwolone, byle nie spaść z tego konia

Czuł presję, jakby plecak ważył coraz więcej

I coraz częściej czuł jak ego szykuje represję

Oplątany drutem utkanym ze wspomnień

Pootwiera tysiąc szuflad, sprawdzi czy jeszcze jest w formie

Przed oczami kalejdoskop, w płucach coraz mniej powietrza

Bo każda gwiazda na niebie miała jej twarz

Nie da odpocząć popis ego i kompleksów

Dziki masochizm bez spokoju i bez sensu

Trzech ich było, wyszli z myślami na spacer

W noc gwiaździstą serca płonęły jak race

Skała samobójców — drobny w życiu przystanek

Ruszyli w swój świat, nową nadzieję dał poranek

Quelque part sur un rocher suicide j'ai rencontré trois ivrognes

L'un buvait de tristesse, l'autre de bonheur, le troisième buvait de peur

Ils étaient bons dans leur travail, la nuit était jeune

La voie lactée les a accompagnés sur leur route ivre

Celui qui buvait de chagrin endormit son fils

J'ai couru dans le rocher pour penser à la vitesse à laquelle il passe

Et le passé, aussi beau soit-il, était parti pour toujours

Et le verre le plus plein ne remplira pas le contenu de la vie

Il a lâché le téléphone et un rythme a joué dans la nuit silencieuse

Pour noyer mon âme si loin de chez moi

Et fais sourire ton cerveau quand il veut hurler

Et tu en fais une danse sauvage et tu t'arraches la bouche et plus rien dans ta tête

Sans valeur de ces routes vers la destruction

Bien qu'elle vive avec de la chance, elle tient un extrait de l'examen médico-légal dans sa main

Le destin joue comme ça, aujourd'hui scrabble sur les émotions

Jusqu'à l'aube, pour obtenir un nouvel espoir du soleil

Il y a des endroits où il est plus facile de rassembler ses pensées

Là, vous pouvez rêver de demain ou dire au revoir à "hier"

Tu peux tout faire là-bas, tu sais que tu ne peux pas échouer

Quand l'éternité est un témoin, il faut croire, pas supplier

Celui qui buvait joyeusement remua les étoiles avec sa main

Enroulé par l'amour, il a détruit les limites de l'imagination

Le bruit des vagues lui a donné la paix, comme s'il disparaissait

Bien que ce soit généralement le type qui n'aime pas rester sur la touche

Elle pensait, et en eux elle valsait dans une robe de plumes

Comme sorti des nuages, il t'invitait à danser

Il a versé un verre de vodka et allumé une cigarette

Il était reparti, les yeux étaient couverts de rosée, une telle nuit

Les souvenirs dansent autour de nous sur la corde

Et les pensées ont encore du mal à traverser cette heure

Les inconnues passeront, c'est pas la peine de s'inquiéter

Même si tu sais très bien que l'amour te donne le coup le plus dur

Une tasse d'émotions vaut un océan de succès

Rires aux commentateurs, le regardant de dos

Trois sur le rocher, rêves, soucis et regrets en arrière-plan

Avec un nouvel espoir que le matin leur donnera

Celui qui buvait de peur voulait masquer sa peur

Il a mis du camouflage, le premier point - un sourire aux lèvres

La seconde - pas de soucis, cynisme et ironie

Aucune retenue tant que je ne tombe pas de ce cheval

Il sentait la pression comme si le sac à dos pesait de plus en plus

Et de plus en plus souvent il sentait l'ego se préparer au refoulement

Enchevêtré dans des fils tissés de souvenirs

Il va ouvrir mille tiroirs, vérifier s'il est encore en forme

Il y a un kaléidoscope devant les yeux, de moins en moins d'air dans les poumons

Parce que chaque étoile dans le ciel avait son visage

Il est impossible de se reposer un spectacle d'ego et de complexes

Masochisme sauvage sans paix et sans sens

Ils étaient trois, ils sont sortis se promener avec leurs pensées

Dans la nuit étoilée, les cœurs brûlaient comme des fusées éclairantes

Rock of Suicides - un arrêt mineur dans la vie

Ils sont partis dans leur monde, le matin a donné un nouvel espoir