Kamienie - Grammatik

Krople deszczu na skroniach

Patrzę na Wisłę a kartki mokną w dłoniach

Patrzę na życie, miasto śpi bezpiecznie w domach

Gdzie w każdym z nich mieszka niejedna historia

Czasami wkradam się jak złodziej w czyjeś życie

W brudach brodzę w śmierci i śmiechu zachwycie

Czasem zazdroszczę, czasem nienawidzę

Wiem, że każdy ma swoją drogę ja o swojej wam pisze

I słucham ludzi, w ich oczach widzę siebie

Może naiwnie w solidarność między nami wierzę

W czterech ścianach zaklęty niejeden dramat

Przeklęty, który chcesz wyrzucić z siebie

Wiele bólu, który trochę już zaśniedział

Ale wciąż krzyczy by ktoś o nim opowiedział

Nawet, jeśli będą mówić, że pamiętać nie warto

To my i kamienie jesteśmy świadkiem z przypadku

Chcę wyrzucić z siebie gniew, wyruszam w miasto

Uciekam z miejsca, w którym czuję się zbyt ciasno

Warszawa nie śpi, dzisiaj będzie moją parą

Za ręce przez bruk, nocny spacer ku gwiazdom

Przemierzam miejsca, które znam na pamięć

Tysiące kroków tylko po to by sens znaleźć

Spokojna noc, powoli zanurzam się w ciszy

I tylko wiatr rozwiewa niespokojne myśli

Niby samotnie, jednak mam tu słuchaczy

Dookoła kamienie, które niejedno widziały

I myślę gdyby kamienie mogły mówić

Powiedziałyby prawdę tak różną dla ludzi

To cichy świadek, więc opowiem mu historię

Możesz krzyczeć tu ze mną, wyrzuć to, co siedzi w tobie

Nie bój się, one nigdy nas nie skrzywdzą

To nie ludzie, których oczy ciągle nic nie widzą

Tak wiele bólu dzieje się za kurtyną

Wśród ścian, które milczą

Choć czasem, gdy nastawisz ucho krzyczą, jasne staje się wszystko

Blizny z przeszłości drogą by zrozumieć przyszłość

Odpowiedzi czasem leżą tak blisko

Wystarczy sięgnąć by wiedzieć, co jest przede mną

Zbieram brudy samemu brudząc ręce

Patrzę w mrok, mrok patrzy w moje serce

Wiem więcej, ale też mniej mogę znieść

Gdzie jest spokój, kuszą drzwi, w które można wejść

W każdej chwili wolność popłynie z każdej żyły

Lecz to za łatwe wciąż mam w sobie tyle siły

By żyć, oddychać pełną piersią

Chociaż czasem mam dość i oddech przychodzi ciężko

Niech żyje życie nawet, gdy wszystko przepadnie

Ja usnę, ale kamienie będą mówić za mnie

Tak niewiele mi potrzeba żebym znalazł swój spokój

Chcę budzić się rano i mieć kogoś przy boku

Chcę znów zaufać nie dostawać ciosów w plecy

Bo życie to chwila ja tą chwilą chcę się cieszyć

Staram się walczyć z własnymi słabościami

Jestem jedynie człowiekiem i często nie znam granic

Wierzę mocno, że wszystko wkrótce się ułoży

A dziś mówię kamieniom o tym, co najbardziej boli

Tyle razy uciekałem i nie chciałem rozmawiać

Zawsze sam z problemami tak z życiem chciałem się zmagać

Jednak z czasem zauważyłem tę różnicę

Że gdy krzyczę głośno to mam sumienie czyste

I nawet, gdy milczysz i nie chcesz mnie słuchać

A moje słowa to dla ciebie tylko pustka

Wiem co robić i szybko znajdę nowy powód

By wyjść z domu i odwiedzić me kamienie znowu

Gouttes de pluie sur les tempes

Je regarde la Vistule et les pages sont mouillées dans mes mains

Je regarde la vie, la ville dort en sécurité dans les maisons

Où plus d'une histoire vit dans chacun d'eux

Parfois je me faufile dans la vie de quelqu'un comme un voleur

Je patauge dans la saleté de la mort et je me délecte du rire

Parfois je suis jaloux, parfois je déteste

Je sais que chacun a sa propre voie et je t'écris la sienne

Et j'écoute les gens, je me vois dans leurs yeux

Peut-être que je crois naïvement à la solidarité entre nous

Plus d'un drame enchanté entre quatre murs

Maudit tu veux sortir de ton chemin

Beaucoup de douleur, qui s'est déjà senti un peu endormi

Mais il crie toujours pour que quelqu'un parle de lui

Même s'ils disent que ce n'est pas la peine de s'en souvenir

Nous et les pierres sommes témoins par hasard

Je veux lâcher ma colère, je sors en ville

Je m'enfuis d'un endroit où c'est trop serré

Varsovie est réveillée, aujourd'hui ce sera mon couple

Les mains sur le trottoir, une marche nocturne vers les étoiles

Je voyage à travers des endroits que je connais par cœur

Des milliers d'étapes juste pour avoir un sens

Nuit paisible, je m'enfonce lentement dans le silence

Et seul le vent dissipe les pensées anxieuses

Apparemment solitaire, mais j'ai des auditeurs ici

Il y a des pierres autour desquelles beaucoup ont vu

Et je pense que si les pierres pouvaient parler

Ils diraient une vérité si différente pour les gens

C'est un témoin silencieux, alors je vais lui raconter une histoire

Tu peux crier ici avec moi, jeter ce qu'il y a en toi

N'ayez pas peur, ils ne nous feront jamais de mal

Ce ne sont pas des gens dont les yeux ne peuvent toujours rien voir

Tant de douleur se passe derrière le rideau

Parmi les murs silencieux

Bien que parfois quand tu accordes ton oreille ils crient, tout devient clair

Les cicatrices du passé - une façon de comprendre l'avenir

Les réponses sont si proches parfois

Il suffit de tendre la main pour savoir ce qu'il y a devant moi

Je ramasse la saleté moi-même en me salissant les mains

Je regarde dans le noir, le noir regarde dans mon cœur

Je sais plus, mais je peux prendre moins aussi

Là où il y a la paix, il y a des portes qui peuvent être entrées

À tout moment, la liberté coulera de chaque veine

Mais c'est trop facile, j'ai encore tellement de force

Pour vivre, respirer pleinement

Bien que parfois j'en ai marre et que la respiration soit difficile

Vive la vie même quand tout est perdu

Je m'endormirai, mais les pierres parleront pour moi

J'ai besoin de si peu pour trouver ma paix

Je veux me réveiller le matin et avoir quelqu'un à mes côtés

Je veux faire confiance à nouveau pour ne pas me faire poignarder dans le dos

Parce que la vie est un moment, je veux profiter de ce moment

J'essaie de combattre mes propres faiblesses

Je ne suis qu'un être humain et je ne connais souvent pas de frontières

Je crois fermement que tout ira bien bientôt

Et aujourd'hui je dis aux pierres ce qui fait le plus mal

Je me suis enfui tant de fois et je n'ai pas voulu parler

Toujours seul avec des problèmes donc je voulais me battre avec la vie

Cependant, j'ai remarqué cette différence au fil du temps

Que quand je crie fort, ma conscience est claire

Et même quand tu te tais et que tu ne veux pas m'écouter

Et mes mots ne sont que du vide pour toi

Je sais quoi faire et je vais vite trouver une nouvelle raison

Sortir et visiter à nouveau mes pierres