Stracone dzieciaki - Grammatik

To pokolenie, które poznało oba systemy

A jednemu z nich Bóg pozwolił mówić ze sceny

Zaklęty w mieście krzyk o tym jak żyjemy

Piszemy, cierpimy, śmiejemy się i starzejemy

Z blizną na sercu z oddechem bloków

Gdzie masz szacunek jak dostrzegą prawdę w twoim oku (ta)

Sukces kredytów lat siedemdziesiątych

To bezwzględność lat dziewięćdziesiątych, skunaj

Stres tej cudownej dwójki, która dała mi życie

Duma tej dwójki, gdy patrzy ma moje życie

A ja patrzę jak rosną dzieciaki ze slajdów

Było różnie, ale zakręty nie poszły na próżne

Nauczeni, że nie wszystko się opłaca

To pokolenie JP II tak różne, dług spłaca

Tak różnie życie pozbawiło nas strachu

Dorastamy, pokolenie straconych dzieciaków

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Od kiedy runął mur i zatarła się granica

Tak wielu z nas naprawdę poznało smak życia

Pokolenie, które uznano za straceńców

I do dziś samo musi walczyć o człowieczeństwo

System wartości wyssany z mlekiem matki

Upadł pod ciężarem świata, który był zbyt brutalny

W jednej chwili dostaliśmy prawie wszystko

Sztuczna dojrzałość kontra cudowne dzieciństwo

Strach w oczach tych, którzy dali nam życie

Obawa o to jak my sami pokierujemy tym życiem

Trudno było się odnaleźć, uwolnić od presji

Przetrwaliśmy, za tamte czasy jesteśmy wdzięczni

Dziś dorastamy, pokolenie pontyfikatu

Niesiemy bagaż pełen życiowych kantów

I choć w sercu Bóg, który mówi o tamtych latach

Jesteśmy świadkiem przemian, nas system nie złamał

Pozostawieni na rozdrożu mieliśmy jedną opcję

Stracone dzieciaki wybrały wolność i oddech

Do dziś żyjemy według własnych reguł

Pielęgnujemy wartości znane wszystkim od wieków

Wiesz, rozumiemy pewien kod, pewien system

Wartości, język, styl, gust, gesty, krok (tak)

Wielu w świecie pozdrowienia z Dublina

Bez narzekań, tak już jest, czasem trzeba tak wybrać

By wygrać, dumne twarze bez względu na sytuację

Mamy swój los w ręku, gniew w sercu

Loża szyderców, wielu było takich głupich

Przebierańców próbujących coś nam narzucić

Wielu dało się stłamsić i odpuściło

O marzenia zawsze trzeba walczyć jak o miłość

Odbicia w lustrze twarzy tych, którzy w nas żyją

Stracone dzieciaki, my kontra Babilon

Jesteśmy elitą nie tłumem, w sercach nosimy dumę

Godność i odwaga w nas, choć czasy trudne

Naznaczeni, kiedyś mądrzejsi, idziemy dalej

I bierzemy los w ręce, chcemy szczęśliwie się zestarzeć

C'est une génération qui a appris à connaître les deux systèmes

Et l'un d'eux Dieu a permis de parler de la scène

Un cri enchanté dans la ville sur la façon dont nous vivons

Nous écrivons, souffrons, rions et vieillissons

Avec une cicatrice sur le coeur avec la respiration des blocs

Où tu as du respect quand ils voient la vérité dans tes yeux (ouais)

Le succès des prêts dans les années 70

C'est la cruauté des années 90, skunk

Le stress de ces deux merveilleux qui m'ont donné la vie

La fierté de ces deux alors qu'il regarde a ma vie

Et je regarde les enfants grandir

C'était différent, mais les virages n'ont pas été vains

J'ai appris que tout n'est pas payant

Cette génération de JP II est si différente qu'elle rembourse la dette

La vie si différemment nous a privés de peur

Nous grandissons, une génération d'enfants perdus

Gauche au carrefour, nous avions une option

Les enfants perdus ont choisi la liberté et le souffle

À ce jour, nous vivons selon nos propres règles

Nous chérissons des valeurs connues de tous depuis des siècles

Depuis que le mur s'est effondré et que la frontière s'est estompée

Beaucoup d'entre nous ont vraiment appris à connaître le goût de la vie

Une génération jugée condamnée

Et à ce jour, il doit se battre lui-même pour l'humanité

Un système de valeurs aspiré du lait maternel

Il est tombé sous le poids d'un monde trop brutal

Nous avons presque tout en un instant

Maturité artificielle versus enfance merveilleuse

Peur dans les yeux de ceux qui nous ont donné la vie

La peur de la façon dont nous-mêmes mènerons cette vie

C'était dur de se trouver, de se libérer de la pression

Nous avons survécu, nous sommes reconnaissants pour ces moments

Aujourd'hui nous grandissons, la génération du pontificat

Nous portons des bagages pleins de bords de vie

Et au moins dans le coeur de Dieu qui parle de ces années

Nous sommes témoins de changements, le système ne nous a pas brisés

Gauche au carrefour, nous avions une option

Les enfants perdus ont choisi la liberté et le souffle

À ce jour, nous vivons selon nos propres règles

Nous chérissons des valeurs connues de tous depuis des siècles

Vous savez, nous comprenons un certain code, un certain système

Valeurs, langue, style, goût, gestes, pas (ouais)

Salutations de Dublin à beaucoup dans le monde

Rien à redire, c'est comme ça, parfois il faut choisir comme ça

Pour gagner, des visages fiers quelle que soit la situation

Nous avons notre destin en main, la colère dans notre cœur

Loge de moqueurs, beaucoup étaient si stupides

Des déguisements essayant de nous imposer quelque chose

Beaucoup ont été supprimés et lâchés

Il faut toujours se battre pour les rêves comme pour l'amour

Reflets dans le miroir des visages de ceux qui nous habitent

Enfants perdus, nous contre Babylone

Nous sommes l'élite, pas la foule, nous portons la fierté dans nos cœurs

Dignité et courage en nous, malgré les moments difficiles

Insidieux, une fois plus sages, nous continuons

Et on prend le destin en main, on veut vieillir heureux