Twoja Postac - Grzegorz Turnau

Wśród drzew schylonych o północy

Wśród jasnych widów złego mroku

Coś się przemienia w naszej mocy

Ktoś się porusza z naszym krokiem

Kiedy tak idziesz w szumnej szacie

A wiatr ją targa i rozwiewa

Nie bój się ty nie idziesz sama

Chodzą wraz z tobą wszystkie drzewa

Ziemia jak echo minionych dni grające w borze

A nasze cienie wśród martwych pni wieszają zorze

Dziwnie się srebrzysz aniele mój w tęczowym piórze

Nade mną góry, wieżyce miast

Nade mną…

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Miła moja już późno

Chylą się żółte mlecze

W doliny napływa gór cień

Cichy odwieczerz

Już późno już późno już późno

Miła moja trudno z miłości się podnieść

A jeszcze ciężej od złych nowin

Gdy patrzą na nas w ciemnym nowiu

Chłodniej chłodniej boisz się

Nie ma się czego bać nie ma się czego bać

To tylko księżyc idzie srebrne chusty prać

I tylko cicha trawa, trawa wśród kamieni

Wiesz?

— ludzie ludzie są dziećmi dużemi

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać jasna postać

Taką cię znam taką cię znam

Parmi les arbres courbés à minuit

Parmi les spectres brillants des ténèbres maléfiques

Quelque chose change en notre pouvoir

Quelqu'un bouge avec notre pas

Quand tu marches comme ça dans une robe brumeuse

Et le vent le tire et l'emporte

N'aie pas peur, tu n'y vas pas seul

Tous les arbres marchent avec toi

La Terre comme un écho d'antan en jouant dans la forêt

Et nos ombres pendent des aurores parmi les troncs morts

Mon ange est étrangement argenté dans une plume aux couleurs de l'arc-en-ciel

Au-dessus de moi, des montagnes, des tours de ville

Au dessus de moi…

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et ton caractère, caractère lumineux

Je sais que tu aimes ça, je sais que tu aimes ça

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et votre personnage est une figure brillante

Je sais que tu aimes ça, je sais que tu aimes ça

Ma chérie il est tard

Les pissenlits jaunes se penchent

L'ombre coule dans les vallées

Vieillesse tranquille

il est tard il est tard il est tard

Ma chérie, c'est dur de se lever par amour

Et encore plus difficile que les mauvaises nouvelles

Quand ils nous regardent dans la sombre nouvelle lune

Plus il fait froid plus tu as peur

Il n'y a rien à craindre, rien à craindre

C'est juste que la lune va laver les foulards en argent

Et seulement encore de l'herbe, de l'herbe parmi les pierres

Tu sais?

- les gens les gens sont de grands enfants

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et votre personnage est une figure brillante

Je sais que tu aimes ça, je sais que tu aimes ça

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et votre personnage est une figure brillante

Je sais que tu aimes ça, je sais que tu aimes ça