Kiedy Się Dziwić Przestanę - Maryla Rodowicz

Kiedy się dziwić przestanę

Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień

Swe ostatnie, niemądre pytanie

Niezadane w połowie przerwę

Będę znała na wszystko odpowiedź

Ubożuchna rozsądkiem maleńkim

Czasem tylko popłaczę sobie

Łzami tkliwej, głupiej piosenki

By za chwilę wszystko, wszystko zapomnieć

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Zgubię śpiewy podziemnych strumieni

Umrze we mnie co nienazwane

Co mi oczy jak róże płomieni

Dni jednakim rytmem pobiegną

Znieczulone, rozsądne, żałosne

Tylko życia straszliwe piękno

Mnie ominie nieśmiałą wiosną

Za daleko jej będzie do mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Lżej mi będzie i łatwiej bez tego

Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane

Bo nie spytam już nigdy — dlaczego?

Błogi spokój wyrówna mi tętno

Gdy się życia nauczę na pamięć

Wiosny czułej bolesne piękno

Pożyczoną poezją zakłamię

I nic we mnie, we mnie

Nic koło mnie, koło mnie

Kiedy się dziwić przestanę

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, będzie po mnie

Będzie po mnie, po mnie

Quand je cesse d'être surpris

Quand le rouge s'estompe dans mon coeur

Sa dernière question idiote

Milieu de pause non sollicité

Je connaîtrai la réponse à tout

Mal avec un petit sens

Je vais juste pleurer parfois

Les larmes d'une chanson tendre et stupide

Pour tout oublier en un instant

Quand je cesse d'être surpris

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, après moi

Quand je cesse d'être surpris

Je perdrai le chant des ruisseaux souterrains

L'innomé mourra en moi

Ce que mes yeux ressemblent à des roses de flammes

Les jours passeront au même rythme

Anesthésié, sensible, pathétique

Seulement une vie d'une terrible beauté

Un printemps timide me passera

Elle sera trop loin de moi

Quand je cesse d'être surpris

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, après moi

Quand je cesse d'être surpris

Ce sera de plus en plus facile sans

Le bonheur et les douleurs risibles se tairont

Parce que je ne demanderai plus jamais - pourquoi ?

La paix bienheureuse égalisera mon rythme cardiaque

Quand j'apprends la vie par coeur

La tendre beauté douloureuse du printemps

Je romprai avec la poésie empruntée

Et rien en moi, en moi

Rien autour de moi, autour de moi

Quand je cesse d'être surpris

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, ce sera après moi

Ce sera après moi, après moi