Pieśń Miłości - Maryla Rodowicz

Męka, męka, mówię wam

Kiedy człowiek żyje sam

Nie chce się pić, nie chce się jeść

I na słońcu więcej plam!

Męka, męka, ale cóż

Kiedy człowiek pożył już

Ma dosyć kłamstw, milczących dni

Kaleczących słów jak nóż

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Męka, męka, bo kto wie

Czy gdzieś żyją dusze dwie

Co wiedzą jak zachować smak

I ocalić cały wdzięk

Męka, męka, ale ja

Póki życie jeszcze trwa

Radziłabym przy sercu twym

Moje serce mieć jak rym

Boże!

Jak ja rzucam nożem

Dowiesz się potworze

Kiedy przyjdzie czas

A na razie, może, jest nam nie najgorzej

Więc się ze mną ożeń

Zanim karty pójdą w tas

Tourment, tourment, je te dis

Lorsqu'une personne vit seule

Je ne veux pas boire, je ne veux pas manger

Et plus de spots au soleil !

Tourment, tourment, mais bon

Quand un homme est vivant

Il en a marre des mensonges, des jours silencieux

Des mots paralysants comme un couteau

Dieu!

Comment je lance un couteau

Tu le sauras, monstre

Quand le temps viendra

Et jusqu'ici, peut-être, on n'est pas si mal

Alors épouse-moi

Avant que les cartes ne tombent à l'eau

Tourment, tourment, car qui sait

Est-ce que deux âmes vivent quelque part

Ce qu'ils savent préserver la saveur

Et sauve toute la grâce

Tourment, tourment, mais moi

Alors que la vie continue

je conseillerais avec ton coeur

Que mon cœur rime

Dieu!

Comment je lance un couteau

Tu le sauras, monstre

Quand le temps viendra

Et jusqu'ici, peut-être, on n'est pas si mal

Alors épouse-moi

Avant que les cartes ne tombent à l'eau