Павешаным у 1863 г. - Sciana

Калі ідуць на абардаж,

І поўніць полымя прасцяг

Да верху мачты — экіпаж

Цвікамі прыбівае сцяг.

Даўно здалася — нават сталь,—

І толькі зараз — мы памром

Пад сцягам, што ў прадонні хваль

Знікае разам з караблём.

Ў крыві краіны нашай бель,

Прыходзіць час смяротных сноў,

І нашай волі карабель,—

Няскораны,— ідзе на дно.

І сёння ў вечны наш працяг,

У неба на світанні дня

Уздымуць нас, як волі сцяг,

Якога й богу нельга зняць.

Lors de l'embarquement,

Et la flamme remplit l'étendue

Au sommet du mât - l'équipage

Le drapeau est cloué avec des clous.

J'ai abandonné il y a longtemps - même l'acier, -

Et seulement maintenant - nous mourrons

Sous le drapeau qui est dans les vagues

Disparaît avec le navire.

Dans le sang de notre pays est blanc,

Le temps des rêves mortels vient

Et le vaisseau de notre volonté,—

Invaincu - va au fond.

Et aujourd'hui dans l'éternité notre suite,

Vers le ciel à l'aube

Ils nous élèveront comme un drapeau,

Quel genre de dieu ne peut pas être supprimé.