Тост за прышласць - Sciana

Нас злучаць рыфмы лёсаў, і тады

Я асэнсую – звыш наканавана

Глытаць пажоўклыя і стылыя гады,

Змяніць усё, што мне імпанавала.

Я зразумею, што спадзеў накшталт

Глытка вады, калі пяршыць у горле.

Я буду шчырым носбітам парад –

Адзінае – на што яшчэ я буду здольны.

І нас памірыць удасканалены вэрлібр,

Калі пачнем шукаць паміж радкамі

Ўсе тыя словы, што раней былі,

А мы ў жыццёвым тлуме прапускалі.

Нас злучаць рыфмы лёсаў.

І гады.

Але пасля – яшчэ бязмежнасьць часу.

На тым баку яе – адны крыжы,

На гэтым – мы сёння п’ем за прышласць нашу.

Nous serons reliés par les rimes du destin, et puis

Je comprends - c'est prédestiné

Avaler les années jaunies et givrées,

Changer tout ce que j'ai aimé.

Je comprendrai ce que j'espérais

Une gorgée d'eau quand la gorge pique.

Je serai un porteur sincère de conseils -

La seule chose est de quoi d'autre je serai capable.

Et nous serons réconciliés par le parfait Verlibre,

Si nous commençons à regarder entre les lignes

Tous ces mots qui étaient autrefois

Et nous l'avons raté dans la foule de la vie.

Nous serons liés par les rimes du destin.

Et des années.

Mais après cela, il reste encore une infinité de temps.

De l'autre côté - seulement des croix,

Sur ce - aujourd'hui, nous buvons pour notre avenir.