Brzask - SKUBAS

Kiedyś opowiem Ci

Od zmierzchu aż po świt

Jak wędrowałem przez

Mokradła, mokradła

Czerwonooki stwór

Rzucił na mnie posępny cień

Drogę przysłonił i

Do światła, światła

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

I pędem w ponury las

Korytami martwych rzek

Biegnę daleko gdzieś

Od pragnień, pragnień

Przeszywa mnie na wskroś

Jastrzębia milczący wzrok

Więc uciekam w chwile gdy

Upadnę, upadnę

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

Kiedyś opowiem Ci

Od zmierzchu po blady świt

Że świat jest stworzony dla

Odważnych, odważnych

Drogę pokazał mi

Równowagi odwieczny stróż

Gdy oddaliłem się

Od prawdy, prawdy

Uspokoi mnie

Polarnego słońca brzask

Gdy padnę zmęczony na śnieg

Un jour je te dirai

Du crépuscule jusqu'à l'aube

Alors que j'errais à travers

Zones humides, zones humides

Créature aux yeux rouges

Il a projeté une ombre maussade sur moi

La route était bloquée par et

A la lumière, la lumière

ça va me calmer

Le soleil polaire est crépusculaire

Quand je tombe fatigué de la neige

Et je me précipite dans la sombre forêt

Les lits des rivières mortes

Je cours loin quelque part

Des désirs, des désirs

Ça me transperce de part en part

Le regard silencieux du faucon

Alors je m'enfuis dans les moments où

je tomberai, je tomberai

ça va me calmer

Le soleil polaire est crépusculaire

Quand je tombe fatigué de la neige

Un jour je te dirai

Du crépuscule à l'aube pâle

Que le monde est fait pour

Courageux, courageux

Il m'a montré le chemin

L'éternel gardien de l'équilibre

Alors que je m'éloignais

De la vérité, la vérité

ça va me calmer

Le soleil polaire est crépusculaire

Quand je tombe fatigué de la neige