11:11 - Grzegorz Turnau

Znów mija ta godzina

Co mosty przypomina

Prawdziwe jak powietrza stal

Lecz każdej stali twardość -

Nad marnościami marność -

I dni młodości będzie żal

Odwieczne ma ten świat tła

Więc misjonarze światła

Potrzebni nocą są, lecz w dzień -

Jedyny nasz obrońca

Przed dyktaturą słońca —

Niezastąpiony bywa cień

Powiada kaznodzieja

Że w tym jest też nadzieja —

W klepsydrze pył się zmienia w pył

Jest teraz to, co było

Co będzie — już się śniło

Dni, noce — do utraty sił

Dwa filary, dwie przepaście

Jedenasta jedenaście

Siebie sobie wyobraźcie

I uwierzcie Eklezjaście

W dość surowy ton

Znów mija ta godzina

Co mosty przypomina

Prawdziwe jak powietrza stal

Lecz każdej stali twardość -

Nad marnościami marność -

I dni młodości —

I dni młodości będzie żal

Na zegarze mija właśnie

Jedenasta jedenaście

Dwa filary, dwie przepaście

Jedenasta jedenaście

Światła jeszcze mi nie gaście

Cette heure passe encore

A quoi ressemblent les ponts

Réel comme l'acier de l'air

Mais n'importe quel acier, la dureté -

Les vanités sont vanité -

Et les jours de la jeunesse seront désolés

L'Éternel a ce monde d'arrière-plan

Missionnaires si légers

Ils sont nécessaires la nuit, mais pendant la journée -

Notre seul protecteur

Avant la dictature du soleil -

Parfois une ombre est irremplaçable

dit le prédicateur

Qu'il y a aussi de l'espoir en elle -

Dans le sablier, la poussière se transforme en poussière

Il y a maintenant ce qui était

Ce qui sera - déjà rêvé

Jours, nuits - jusqu'à ce que tu perdes tes forces

Deux piliers, deux gouffres

onze onze

Imaginez-vous

Et croyez l'Ecclésiaste

D'un ton assez strict

Cette heure passe encore

A quoi ressemblent les ponts

Réel comme l'acier de l'air

Mais n'importe quel acier, la dureté -

Les vanités sont vanité -

Et les jours de la jeunesse -

Et les jours de la jeunesse seront désolés

C'est juste passer l'horloge

onze onze

Deux piliers, deux gouffres

onze onze

N'éteins pas encore les lumières