Teraz znikasz - Jeden Osiem L

Teraz znikasz tam gdzie ja nie chcę być

Nie pamiętasz już znowu tylko sny

Sam już nie wiesz jak masz posklejać dni

Samą wiarą w czas nie naprawisz tych krzywd

Taki mój brat, mój kat, taki jest ten świat

Powtarzał mi tylko my się liczymy

Mówił my ulepieni z zupełnie innej gliny

Mówił i nie doszukuj się przyczyny, no bo

Już taki jestem zimny, bo muszę być twardy

Pełen pogardy dla tych, którzy nie trzymają gardy

Takich miliardy, wiesz mało takich jak my

Jesteśmy tutaj, żeby spełniać swoje sny

Wyróżniaj życia strony, po której jesteś ty?

Pytał - bez odpowiedzi.

Czekał.

Oczy przymykał

Łykał wszystkie te brednie, że życie jest proste

Wystarczy jeden temat — taką miał ripostę

Szukał sposobu, ciągle zacierając ręce

Nieważne jak to robię, ważne, że mam więcej

Bo przecież o to chodzi — miał w tym trochę racji

Karmiony nędznym światem pustych aspiracji…

Porozbijane pięści, uśmiechu brak na twarzy

Zły chłopak bez perspektyw, nie nauczony marzyć

Zakazy i bariery, życie bardzo wiele uczy

Mniej ci daje, a zabiera, by pokazać kto jest lepszy

Chciał być silniejszy, pewniejszy, zawsze na pierwszym planie

Coraz większe miał potrzeby, często nie starczało na nie

O czyste sumienie i kolejną szanse prosił

Przegrywał i upadał, ale zawsze się podnosił

Zgubny zwrot wydarzeń, zgubny wpływ sił pieniądza

Kiedyś tyle wspólnych spraw, teraz ciężko jest go poznać

Zagubiony w miejskim tłumie, dla nikogo nic nie znaczy

Utopiony w nienawiści, nie jest w stanie nic zobaczyć

Serce przeszywa smutek, ciarki przechodzą po plecach

Obojętny na to wszystko, nie mający siły czekać

I wiesz nie ma co narzekać na dzień, który nas tak zmienia

Pytasz — gdzie jest ten chłopak?

Został w moich wspomnieniach…

Jasna strona ciemności, zwiastowana w wielu znakach

Dla chłopaka, który w życiu wiele razy płakał

Ukrywając skrupulatnie łzy, które były prawdą

Chęć poznania ciemnej strony, która wepchnęła go w bagno

Na dno upadł sam.

W tej chwili strachu

Rzucił na swe życie fatum, najadając się obciachu

Nie chcę być tam, gdzie ty.

Naprawdę nie chcę

Bo nie idę swoją drogą, w swoją pracę wkładam serce

Pomyśl, jakby to było.

Zajrzyj w środek duszy

Nie czekając na jutro — na dzień, który wszystko ruszy

Charakter się kruszy, sen kolejny spędza z powiek

Przyglądając się tobie, mówię - to już nie ten człowiek

Starał znaleźć się przystań i nic z tego nie wyszło

Miał swoje pięć i co?

I wszystko prysło.

Wszystko prysło…

Wszystko prysło… Wszystko prysło…

Maintenant tu disparais là où je ne veux pas être

Tu ne te souviens plus des rêves

Tu ne sais plus recoller les jours

Juste en croyant au temps tu ne peux pas faire amende honorable

C'est mon frère, mon bourreau, c'est comme ça que ce monde est

Il n'arrêtait pas de me dire que nous comptions

Nous avons parlé d'une argile complètement différente

Il a parlé et ne cherche pas la raison, parce que

J'ai déjà si froid parce que je dois être dur

Plein de mépris pour ceux qui ne montent pas leur garde

Des milliards comme ça, tu en connais peu comme nous

Nous sommes là pour réaliser nos rêves

Mettre en avant la vie du côté où vous êtes ?

Il a demandé - pas de réponse.

Il a attendu.

Il a fermé les yeux

Il a avalé toutes les bêtises que la vie est simple

Un sujet suffit - c'était sa réplique

Il a cherché un chemin, toujours en se frottant les mains

Peu importe comment je le fais, il est important que j'aie plus

Parce que c'est le point - il avait tout à fait raison à ce sujet

Nourri un monde misérable d'aspirations vides...

Poings brisés, pas de sourire sur le visage

Mauvais garçon sans perspectives, pas appris à rêver

Interdictions et barrières, la vie apprend beaucoup

Il te donne moins et t'emmène montrer qui est le meilleur

Il voulait être plus fort, plus confiant, toujours au premier plan

Il avait de plus en plus de besoins, souvent pas assez pour eux

Il a demandé une conscience pure et une autre chance

Il perdait et tombait, mais il se relevait toujours

Une tournure des événements désastreuse, une influence désastreuse des forces de l'argent

Il y avait tant de choses en commun, maintenant c'est dur de le connaître

Perdu dans la foule de la ville, ne signifie rien pour personne

Noyé dans la haine, il est incapable de voir quoi que ce soit

La tristesse me transperce le cœur, frissonne le long de ma colonne vertébrale

Indifférent à tout ça, incapable d'attendre

Et tu sais, il n'y a rien à redire sur le jour qui nous change tant

Vous demandez - où est ce garçon?

Il est resté dans mes souvenirs...

Le bon côté des ténèbres, annoncé par de nombreux signes

Pour un garçon qui a pleuré plusieurs fois dans sa vie

En cachant minutieusement les larmes qui étaient la vérité

Le désir de connaître le côté obscur qui l'a poussé dans le marais

Il est tombé tout seul au fond.

Dans ce moment de peur

Il a jeté le destin sur sa vie, mangeant de l'embarras

Je ne veux pas être là où tu es.

je ne veux vraiment pas

Parce que je ne suis pas mon propre chemin, je mets mon cœur dans mon travail

Pensez à ce que ce serait.

Regarde à l'intérieur de ton âme

Sans attendre demain - le jour où tout commencera

Le personnage s'effondre, il passe une autre soirée pyjama de ses paupières

En te regardant, je dis, il n'est plus l'homme

Il a essayé de trouver un refuge, et rien n'en est sorti

Il avait ses cinq ans et quoi ?

Et tout était parti.

Tout est cassé ...

Tout est cassé... Tout est cassé...