Miejska Sprawa - Natalia Nykiel

Widzę Cię rano, wciąż tak samo

Czerwone policzki z dala wyliczają czas

Rozmowa wymieszana z chłodem

Zawierucha zwiewa głosy z uczęszczanych tras

Czuję Cię w parującym świetle

Błękitne kokony imitacją żywią nas

Im więcej chcę, tym bardziej wchodzę

I w ciasnych zakątkach szukam wszystkich swoich spraw

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Nie chcę używać słowa miłość

Bo wpadnie jak w studnie

Echem będzie dręczyć nas

Pochopnie znamy się, mijamy

Nie chcemy nic wiedzieć

O kolorze naszych serc

Ktoś porwał mnie samą

Ktoś wrzucił w głębinę rzek

I zamurował telefonujący głos

Czy widzisz to samo?

Czy wpadłeś jak śliwka w sos?

Niewybaczalnie czuć

Gdy komuś braknie tchu

Je te vois le matin, toujours le même

Les joues rouges comptent le temps

Conversation mêlée de froideur

Zawierucha souffle les voix des itinéraires parcourus

Je peux te sentir dans la lumière fumante

Les faux cocons bleus nous nourrissent

Plus je veux, plus j'entre

Et dans les endroits étroits je cherche toutes mes affaires

Quelqu'un m'a kidnappé seul

Quelqu'un l'a jeté dans les profondeurs des rivières

Et la voix du téléphone maçonnée

Voyez-vous la même chose

Es-tu tombé comme une prune en sauce ?

Vous vous sentez impardonnable

Quand quelqu'un est à bout de souffle

Je ne veux pas utiliser le mot amour

Parce qu'il tombera comme un puits

Les échos nous tourmenteront

On se connaît à la hâte, on se croise

Nous ne voulons rien savoir

A propos de la couleur de nos coeurs

Quelqu'un m'a kidnappé seul

Quelqu'un l'a jeté dans les profondeurs des rivières

Et la voix du téléphone maçonnée

Voyez-vous la même chose

Es-tu tombé comme une prune en sauce ?

Vous vous sentez impardonnable

Quand quelqu'un est à bout de souffle