Romeo - Orxan Zeynallı

Tilsimləri qır

Sonuncu pyesdəki taram, bu simləri qır

Əlini aç və dua et ki, duyum səni

Yoxam səmada, var əvəzimdə bulud

Çöldə tək olsam da içdə çoxam

Yatır içimdə, bil, hər cür dəli

Divarlar üzərimə gəlir ama qıra bilmirəm

Çünki tək qəlb qırmaqda təcrübəli

Mənə bənzəyir hər melodrama triller

Martini kimi soyuq amma drama “queen”əm

Qəhrəman özüm, rep içində kameo

Sevgilim kapuleti, içimdə Romeo

Yumuşaq qəzəbim

Bitirmək üçün bu şah əsəri

Söndürürəm içimdəki eşq alovunu

Çünki Romeolar ölməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dinamiti bağlayıb girirəm kütlənin içinə

Bu şərabı qan bilib istəmədən içirəm

Hər kəs cənnəti istəyir axı içi mən!

Neçə zil, neçə bəm naləni çatdıra bilər

Hamı gec - tez həqiqəti bilməlidir

Xilasdırmı pul?

Necə məni isidə bilər əgər

Son dəfə yatanda yastığım qum?

Ölən ərdən geri mirasdırmı dul?

Mənə şiddət borcun qalıbsa xəbər et

Yolunun üstündə bir az durum vur

Neçə silmək istədiyim

Xatirəni yandırmışam amma sağ çıxıb

Uşaqlığımın qara səhifələrini

Ağ kağıza boşaltdım, yazı ağ çıxıb

Dolu gözlər, saxta təbəssüm

Qalx ayağa, saxla tənəzzülü

Verir onu qorusaq da mənə zülm

O yazıları hamı görməlidir

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Yer üzündə

Hər izim var

Ən dərindəyəm

Bir üzüm dərə

Bir üzüm dağ

Mən öz əlimdəyəm

Bu həzin qəm

Mənə zindan

Məni öz əlimdən al

Məni öz əlimdən al

Dözərəm, gəl, qal

Briser les sorts

Le peigne dans la dernière pièce, casse ces fils

Ouvre ta main et prie pour que je puisse te sentir

Pas dans le ciel, il y a des nuages ​​à la place

Même si je suis seul dehors, je suis nombreux à l'intérieur

Allongé en moi, tu sais, toutes sortes de fous

Les murs viennent sur moi, mais je ne peux pas briser

Parce qu'il a l'habitude de briser les cœurs seul

Chaque thriller mélodrame me ressemble

Je suis aussi froid qu'un martini, mais je suis une reine du drame

Le héros lui-même, un caméo dans le rap

Chéri capuleti, Roméo en moi

Ma douce colère

Ce chef d'oeuvre à finir

J'éteins la flamme de l'amour en moi

Parce que Roméo doit mourir

Sur la terre

j'ai toutes les traces

je suis le plus profond

Une vallée de raisin

Une montagne vintage

je suis entre mes mains

C'est triste la tristesse

Donjon moi

Sortez-moi de mes mains

Sortez-moi de mes mains

Sortez-moi de mes mains

Je ferme la dynamite et entre dans la foule

Je bois ce vin sans le savoir

Tout le monde veut le paradis, parce que je suis à l'intérieur !

Combien de cloches, combien de cloches peuvent délivrer des gémissements

Tout le monde devrait connaître la vérité tôt ou tard

L'argent est-il économisé ?

Comment peux-tu me réchauffer

Le sable dans mon oreiller la dernière fois que j'ai dormi ?

Une veuve est-elle héritée de son mari décédé ?

Faites-moi savoir si vous devez la violence

Tirez sur une petite situation sur le chemin

Combien je voulais supprimer

J'ai brûlé la mémoire, mais elle a survécu

Les pages noires de mon enfance

Je l'ai vidé sur une feuille blanche, l'écriture est ressortie blanche

Yeux pleins, faux sourire

Lève-toi, sauve le déclin

Ça me fait mal même si on le protège

Tout le monde devrait voir ces écrits

Sur la terre

j'ai toutes les traces

je suis le plus profond

Une vallée de raisin

Une montagne vintage

je suis entre mes mains

C'est triste la tristesse

Donjon moi

Sortez-moi de mes mains

Sortez-moi de mes mains

Sortez-moi de mes mains

Sur la terre

j'ai toutes les traces

je suis le plus profond

Une vallée de raisin

Une montagne vintage

je suis entre mes mains

C'est triste la tristesse

Donjon moi

Sortez-moi de mes mains

Sortez-moi de mes mains

J'attendrai, viens, reste