Stacyjka Zdrój - Grzegorz Turnau

Stacyjka Zdrój, miasteczko przy niej _

A nad miasteczkiem widzę tym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Jak niziuteńko niebo płynie

Na którym imię twe pisze dym

Na rynku zawsze ludniej

Gdy targ przy starej studni

U wrót plebanii drzemie dziad

I kasztanami sypie wiatr

Wciąż wracam na stacyjkę białą

Pociągiem, który lato wiózł

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Wesołych brzóz go sześć witało —

Sześć go żegnało zmartwionych brzóz

Ze stacji droga krótka —

Zielona stara furtka

Zaskrzypi cicho: «Jak się masz —

Podobną kiedyś znałam twarz»

A potem sień - ktoś drzwi odmyka —

Głosy wzruszone, twój i mój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój

A potem cień i wszystko znika

I już umyka Stacyjka Zdrój

Gare de Zdrój, la ville à côté _

Et au dessus de la ville je peux voir ça

Comme le ciel coule de lumière

Dont le nom est écrit par la fumée

Comme le ciel coule de lumière

Dont le nom est écrit par la fumée

Toujours plus populeux sur la place du marché

Quand le marché près du vieux puits

Aux portes du presbytère, mon grand-père somnole

Et le vent souffle les châtaignes

Je reviens sans cesse au contacteur d'allumage blanc

Dans le train qui a pris l'été

Six joyeux bouleaux l'ont accueilli -

Six lui ont dit adieu aux bouleaux inquiets

Six joyeux bouleaux l'ont accueilli -

Six lui ont dit adieu aux bouleaux inquiets

Il y a un court chemin depuis la gare -

Vieille porte verte

Il grince doucement: "Comment vas-tu -

J'ai connu une fois un visage similaire »

Et puis le hall d'entrée - quelqu'un ouvre la porte -

Des voix émues, la vôtre et la mienne

Et puis l'ombre et tout disparaît

Et la gare de Zdrój a déjà disparu

Et puis l'ombre et tout disparaît

Et la gare de Zdrój a déjà disparu