Wieśniacze Życie - Grzegorz Turnau

W groty lesistej otulon ciszę

O kłamny świat nie troszczę się

Gdy chłodem letnim wietrzyk tchnie

Gdy topól liście z lekka kołysze

Z łagodnym szmerem fale się toczą

Brzeg szmaragdową czarą lśni

W pucharkach srebrnych dając mi

Wodę bez zdrady — jasną, przeźroczą

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro

Przechodzącemu wśród łąk poecie

Kobierca ściele barwną błoń

Zielona Flory hojnej dłoń -

Misternie tkaną w wiosenne kwiecie

Zbłąkany w leśnych ciń wirydarzy

Wsłuchany w dźwięk ptaszęcych pień

Na dworski świat — nikły jak cień -

Patrzę z uśmiechm pogodnym w twarzy

O, ty!

Zgryzoty nie skryte chmurą

Wieśniacze życie

O, ty!

Przetkana cierniem sowicie

Królów purpuro (…)

Le silence est enveloppé dans les grottes boisées

Je me fiche d'un monde menteur

Quand la brise d'été est refroidie

Quand le peuplier laisse un peu d'emprise

Les vagues roulent avec un doux murmure

Le rivage brille de verre émeraude

Dans des coupes d'argent, me donnant

Eau sans trahison - claire, transparente

Oh vous!

Des soucis non cachés par un nuage

La vie paysanne

Oh vous!

Entrecoupé d'épines généreusement

Rois violets

Un poète qui passe dans les prés

Le tapis est fait d'un soleil coloré

Flore verte d'une main généreuse -

Finement tissé dans une fleur de printemps

Un homme égaré dans les bois du cloître

Écouter le bruit de la trompe d'un oiseau

Au monde de la cour - sombre comme une ombre -

Je regarde avec un sourire joyeux sur mon visage

Oh vous!

Des soucis non cachés par un nuage

La vie paysanne

Oh vous!

Entrecoupé d'épines généreusement

Les rois violets (...)