Na wróble - Mela Koteluk

Cenię sobie nasz porządek, coś z niczego nasze

Gdy inny łakną ładu, nas stabilizuje chaos

Natura kulturą

Przesiadujemy w brzuchu lasu

I słuchamy wiatru

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Nie naszym, zachłannym

Możemy być i tu, i tam

Byle blisko siebie

Nie damy się zaślepiać pozorami szczęścia

Wystarczy, że przypominamy sobie kim jesteśmy

Blaknie pamięć dawnych zranień

Antidotum na niepokój to temperatura ciała

Twojego ciała

Sypialni ducha

Niepoznane szlaki

Spód tafli oceanów

Jeśli to konieczne ozdabiamy strachy

Kiedyś na rozległych polach samotne piktogramy

W kapeluszach chadzamy

Wolnym krokiem w bosych stopach ziarnom się kłaniamy

Nie damy się zwariować

Możemy żyć jak chcemy

Wyjechać albo zostać

Nie pompować się pragnieniem

Ekstremalnie blisko z natury jesteśmy

Bezwalutowo i najczulej

Z duchowej rezolucji

J'apprécie notre commande, quelque chose à nous

Quand les autres aspirent à l'ordre, nous sommes stabilisés par le chaos

La nature comme culture

Nous sommes assis dans le ventre de la forêt

Et nous écoutons le vent

Nous ne deviendrons pas fous

On peut vivre comme on veut

Partir ou rester

Ne te pompe pas de soif

Pas notre gourmand

Nous pouvons être ici et là

Juste proches l'un de l'autre

Nous ne serons pas aveuglés par les apparences du bonheur

Il nous suffit de nous rappeler qui nous sommes

La mémoire des blessures passées s'estompe

L'antidote à l'anxiété est la température corporelle

Ton corps

La chambre du fantôme

Itinéraires inconnus

Le fond des océans

Si nécessaire, on décore les peurs

Autrefois, il y avait des pictogrammes solitaires sur de vastes champs

Nous portons des chapeaux

D'un pas lent, on s'incline devant les grains pieds nus

Nous ne deviendrons pas fous

On peut vivre comme on veut

Partir ou rester

Ne te pompe pas de soif

Nous sommes extrêmement proches par nature

Sans devise et le plus sensible

D'une résolution spirituelle