Mahnılar Məni - Orxan Zeynallı

Elə bir hiss var ki, ürəyimdən uzaqdayam

Geri gələndə yolumu kimsə gözləmir (heç kim)

Küləyi bezdirən bu şəhərdə, xoşbəxtlik ehtimalı %1

Danışmaq, yazmaq, oxumaq, yadda qalmaq…

Səni sevən səndən vaxt istəyir, sevgi istəmir

Çağırmışdım dostları dar günümdə…

Hələ də yoxdur səs-səmir

Davamlı payız qoxusu, xəzanlı misralarda

Mən artıq eyni mövzulardan ibarət bir sətir

Mən artıq yaxın deyiləm sənə əvvəlkitək…

Həyatım bələd sənə, qulaqların sözlərimi izləmir!

De sevgin aysberq kimi altda gizlənib, yoxsa üstdəmi?

Səni isidir toxunuşum, yoxsa hər şey sözdəmi?

Maraqlan, gör kim öz həyatını pisləmir?

Həyat bataqlıdır hə?

Bəlkə Aid düz demir?!

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Soyuq divarlara söykənmək

Uzaqlara baxıb — niyə böyüdük?

— demək

Tapa bilsəydik səadəti

Sahil boyu qurduğumuz saraylarda

Dalğalardan çəkinmədən

Özu ilə səmaya səni hissələrlə çəkir gedən

Böyümək — səni böyüdəni itirməkdir, demək!

Məni sıxır keçmişdən qalan gödəkçə və xatirələr!

Sığal çəkir, bu deyil əzizləmək

Bu deyil qəliz demək, həyatı pisləmək

Və kimsə niyə nifrət etdiyini yox

Niyə sevə bilmədiyini deyir

Valideynlər çox vaxt kim olduğunu yox

Kim ola bilmədiyini deyir!

Uzun qış gecələrində, qarışıq fikirlər

Elə o vaxtı susur doğmalar, danışır fikirlər

Sən içməsən də, köhnə dost gəlib, süz deyir

Bütün qış məni dinlə və de — «Orxan düz deyir!»

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Həyat adlı qaranlığın içində

Arzularla çətindir yaşamaq

Unudaraq dərdləri güləndə

Mahnılar məni…

Ağladar yenə…

Il y a un sentiment que je suis loin de mon cœur

Personne ne m'attend quand je reviens (personne)

Dans cette ville venteuse, la probabilité d'être heureux est de 1 %

Parlez, écrivez, lisez, rappelez-vous…

Celui qui t'aime veut du temps de toi, il ne veut pas d'amour

J'ai appelé mes amis lors de ma journée serrée…

Il n'y a toujours pas de bruit

Parfum d'automne persistant, lignes précieuses

J'ai déjà une ligne des mêmes sujets

Je ne suis plus près de toi...

Ma vie te connaît, mes oreilles ne suivent pas mes paroles !

L'amour est-il caché en dessous comme un iceberg, ou en haut ?

Est-ce chaud de te toucher, ou est-ce que tout est soi-disant ?

Je me demande qui ne condamne pas sa vie ?

La vie est marécageuse, n'est-ce pas ?

Peut-être que Aid n'a pas raison ?!

Dans l'obscurité appelée la vie

C'est difficile de vivre avec des rêves

Quand tu oublies tes chagrins et que tu ris

Chansons moi…

Pleurer encore…

Dans l'obscurité appelée la vie

C'est difficile de vivre avec des rêves

Quand tu oublies tes chagrins et que tu ris

Chansons moi…

Pleurer encore…

Adossé aux murs froids

Regarder au loin - pourquoi avons-nous grandi?

- dire

Si nous pouvions trouver le bonheur

Dans les palais que nous avons construits le long de la côte

Sans hésitation des vagues

Celui qui t'attire vers le ciel par parties

Grandir, c'est perdre celui qui vous a élevé !

Je suis submergée par la veste et les souvenirs du passé !

Caresses, ça ne chouchoute pas

Ce n'est pas une mauvaise chose à dire, condamner la vie

Et pas pourquoi quelqu'un le déteste

Il dit pourquoi il ne peut pas aimer

Souvent, les parents ne savent pas qui ils sont

Qui a dit que vous ne pouviez pas l'être !

Les longues nuits d'hiver, pensées mitigées

À ce moment-là, les proches se taisent, parlent de pensées

Même si tu ne bois pas, un vieil ami vient et dit quelque chose

Écoutez-moi tout l'hiver et dites - "Orkhan a raison!"

Dans l'obscurité appelée la vie

C'est difficile de vivre avec des rêves

Quand tu oublies tes chagrins et que tu ris

Chansons moi…

Pleurer encore…

Dans l'obscurité appelée la vie

C'est difficile de vivre avec des rêves

Quand tu oublies tes chagrins et que tu ris

Chansons moi…

Pleurer encore…