Harfhaye Shakhsi - Reza Yazdani

یه سری حرفای شخصی، یه ترانه ی خصوصی

می نویسم رو پیانو ، با یه خودنویس طوسی

یه قشنون حس منظم، مثل یه ارتش محکم

پشت تو وایستادن اینجا ، توی این طوسی مبهم

عصبی تر از همیشه، این روزا خیلی کلافم

روحمو میشکافم این بار، تا یکی از نو ببافم

ذهن خلاق حقیقت، با سلیقه م نمی خونه

نوسان داره و درمن، همه چی رنگ جنونه

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

از همیشه عاطفی تر، مستقل شدی تو از من

توی جسمم مُرد باتو، روح آخرین تهمتن

یه شناسنامه ی تازه، واسه ی خودم گرفتم

یه شناسنامه که قلبم، باید عادت کنه کم کم

واسه من دیگه مهم نیست، کی کجای قصه جاشه

چه کسی بدون دعوت، پاش تو این ترانه واشه

دیگه یا زنگیه زنگی ، یا که نه رومیِ رومی

خسته ام از این تعادل، این تعادل عمومی

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

من یه عمریه نشستم، به هوای یه نشونه

با یه مشت فکری که انگار دو هزار سالشونه

یه نشونه یا یه آدرس، که به سمت تو نباشه

کوه خاطرات با تو، یه دفعه از هم بپاشه

فاجعه خیلی عمیقه، قلب تحت کنترل نیست

من دیگه اسمی ندارم، تو بهم میگی آنارشیست

اینارو میگم که شاید، درد دوری عادی تر شه

این ترانه ی خصوصی، یکمی عمومی تر شه

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

By Rezzz

Une série de mots personnels, une chanson privée

J'écris au piano, avec un stylo gris

Une loi de bon sens, comme une armée forte

Debout derrière toi ici, dans ce vague gris

Nerveux que jamais, je suis tellement bouleversé ces jours-ci

Je divise mon âme cette fois, pour en tisser une nouvelle

L'esprit créatif ne lit pas la vérité avec goût

Ça fluctue et en moi, tout est couleur de folie

Dans mon propre style, cette fois, je serai assuré dans la chanson

Avec les mêmes mots personnels, qui n'ont pas de romance

Plus émotif que jamais, tu es devenu indépendant de moi

Batu, l'âme du dernier calomniateur, est mort dans mon corps

J'ai une nouvelle pièce d'identité pour moi

Une carte d'identité à laquelle mon cœur doit s'habituer petit à petit

Je m'en fous plus, quand et où l'histoire est

Qui n'est pas invité, alors dans cette chanson

Un autre ou une cloche, ou pas un romain

J'en ai marre de cet équilibre, cet équilibre général

Dans mon propre style, cette fois, je serai assuré dans la chanson

Avec les mêmes mots personnels, qui n'ont pas de romance

Je me suis assis toute une vie, dans l'air d'un signe

Avec une poignée de pensées qui semblent avoir deux mille ans

Un signe ou une adresse, pas à toi

La montagne de souvenirs se brisera avec vous à la fois

La tragédie est si profonde, le cœur n'est pas sous contrôle

J'ai plus de nom, tu m'appelles anarchiste

Je dis cela parce que, peut-être, la douleur d'être loin devient plus normale

Cette chanson privée devient un peu plus publique

Dans mon propre style, cette fois, je serai assuré dans la chanson

Avec les mêmes mots personnels, qui n'ont pas de romance

Par Rezzz