Nie jesteś moja - Czesław Niemen

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

Choć byłaś od dawna dla mnie stworzona

Czemu więc nie jesteś i widokiem swoim

Nie wypłoszysz smutku z oczu moich

Jeśli jeszcze do mnie nie znalazłaś drogi

Pozwól że cię tu przyniosę sam w te progi

I nie mów tylko mi, że to za późno jest

O jedno życie

Nie daj mi słowem znać, że już nie jestem

Na wszechświata szczycie

Zasłoń mi sobą świat i wątpliwościom moim

Zabroń świtać

(Na, na, na, na)

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

Et je ne peux pas trouver un moyen pour ça

Que vais-je faire maintenant, que vais-je faire de moi

Je suppose que je vais sur une route sans fin

Où je ne peux jamais faire la distinction entre la lumière et l'ombre

Et de pierre je redeviendrai pierre

Et des larmes de cristal mélangées à de la pluie

Quelque part dans les limites, ils tomberont

Une maison solitaire s'effondrera en ruine

Malheureusement noirci

Et des rêves dans le désert

Ils se transformeront en décombres à cause du non-respect

Tu n'es pas à moi (tu n'es pas), tu n'es pas

Même si tu es fait pour moi depuis longtemps

Alors pourquoi n'êtes-vous pas et votre point de vue?

Tu ne chasseras pas mon chagrin de mes yeux

Si tu n'as pas encore trouvé ton chemin vers moi

Laisse-moi t'amener ici seul à ces seuils

Et ne me dis pas juste que c'est trop tard

Une vie

Ne me fais pas savoir que je ne le suis plus

Au sommet de l'univers

Couvrez le monde et mes doutes avec vous-mêmes

Interdire l'aube

(Na, na, na, na)

Tu n'es pas à moi (tu n'es pas), tu n'es pas

Et je ne peux pas trouver un moyen pour ça

Que vais-je faire maintenant, que vais-je faire de moi

Je suppose que je vais sur une route sans fin

Où je ne peux jamais faire la distinction entre la lumière et l'ombre

Et de pierre je redeviendrai pierre

Et des larmes de cristal mélangées à de la pluie

Quelque part dans les limites, ils tomberont

Une maison solitaire s'effondrera en ruine

Malheureusement noirci

Et des rêves dans le désert

Ils se transformeront en décombres à cause du non-respect