Ballada feudalna - Jacek Kaczmarski

Dawni fornale majątku, przywiązani do niego

Bardziej niż każe rozsądek, głód miejscowe prawo —

Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego —

Zwracam się do was — dworski pisarczyk i pachoł

Na tyle tu nieważny by grać odważnego

Do czworaków przywykli jak do pięknych domów

Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe, miejsca

Pijąc kłócą się, kłócąc — nie ufają nikomu

W nocy gardła pełne piekącego szczęścia:

Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów

Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną

Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota

Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna

Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota

Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach

Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek

(Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza)

W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły

Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza

Ciągle w modzie kolumny i obce statuy!

Zwykłe słowa wyszły już z użycia

Wielkimi porozumieć nie można się wcale

Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie

Pan ręką pokazuje mu graniczne pale

Za którymi znikliście wy — wygnani w przeżycie

Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach

Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie

Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił

Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu

Stoicie w oddali na wysokich koniach

Anciens vendeurs de richesses, attachés à lui

Plus que de raison, la faim, la loi locale -

Raby de cette terre, banni d'elle précisément parce que -

Je m'adresse à vous - scribe de la cour et garçon

Peu importe ici pour jouer les braves

Ils sont habitués à quatre pattes comme aux belles maisons

Ceux qui sont venus dans tes endroits encore chauds

Ils se disputent en buvant, ils se disputent - ils ne font confiance à personne

La nuit, les gorges pleines d'un bonheur brûlant :

Se plaindre, haïr, maudire les économistes

Cet engrais vivant va au sol noir tous les matins

Le long des longs sillons, les robots surveillants alanguis

Le consentement pourrit, le discours vulgaire prévaut

La terre donne encore naissance à de l'or étranger

La sueur sur les fronts bas est calculée en grains

Le manoir est tel qu'il était - l'habitat des moineaux et des coucous

(Bien que la rumeur et la fortune disent un avenir ici)

Dans les salons ternes où ils erraient autrefois

Les esprits ancestraux de l'hôte sont nourris par la mémoire

Les colonnes et les statues étrangères sont toujours à la mode !

Les mots usuels ne sont plus utilisés

Vous ne pouvez pas du tout communiquer avec les grands

Chaque fois que quelqu'un appellera pour la détection coupable

Le Seigneur lui montre les poteaux frontaliers avec sa main

Derrière lequel tu as disparu - banni de l'expérience

Je te vois plus d'une fois quand je cache mon visage dans mes mains

Au moins tu as ta glorieuse humiliation

Quand, en exil, l'arc de la Terre obscurcissait la patrie

Toujours le même dans ton regard

Vous vous tenez au loin sur de grands chevaux