Portret zbiorowy we wnętrzu - Dom opieki - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Surowo na nas patrzą szafarki dni ostatnich

W milczeniu oskarżają, żeśmy się zestarzeli

Zmieniają prześcieradła — wyrodne nasze matki

Nienawidzące dzieci w wykrochmalonej bieli

Jak one — pomarszczonych na tle poduszek gładkim

Przynoszą nam posiłek, jak dar na zmarnowanie

Te kury obrażone na jajko — że zepsute

I zaciskają usta, gdy słyszą ust mlaskanie

Jakby musiały połknąć coś przez nas już przeżute

Skarane miłosierdziem za dawne grzechy panien

Pensjonariusze łaski, niesfornych starców grono

Nasłuchujemy z trwogą szelestu czarnych sukien

Broimy niedołężnie, gdy świece pogaszono

I niedomknięte okno minuty liczy stukiem

Wzywając kolejnego na zasłużone łono

Objęły nas staruchy w wieczyste dożywocie —

Artystów-deliryków, oślepłych geografów

Bezbronnych generałów, Chrystusów na Golgocie

Zbankrutowanych skąpców, odkrywców innych światów

Płynących krypą pryczy po swym przedśmiertnym pocie

Kapłanki dyscypliny bez odstępstw, bez wyjątków

Pilnują nas bez przerwy żółtymi powiekami

Byśmy — nieobliczalni, skąpani jak we wrzątku

Znów — życiem nienażarci — nie stali się chłopcami

I świata nie zaczęli urządzać od początku

Amen

Les ministres des derniers jours nous regardent sévèrement

Ils nous accusent silencieusement de vieillir

Ils changent les draps - nos mères sont dégénérées

Détestant les enfants en blanc amidonné

Comme eux - froissés sur fond d'oreillers lisses

Ils nous apportent un repas comme cadeau à gaspiller

Ces poulets sont offensés par l'œuf - qu'il est gâté

Et ils serrent les lèvres quand ils entendent la bouche claquer

Comme s'ils devaient avaler quelque chose que nous avons mâché

Puni avec miséricorde pour les anciens péchés des vierges

Détenus de grâce, un groupe de vieillards indisciplinés

On écoute avec peur le bruissement des robes noires

On déflore quand les bougies sont éteintes

Et quand la fenêtre est ouverte, les minutes cliquent

Appeler un autre à un ventre bien mérité

Nous avons été embrassés par les vieilles femmes pour la réclusion à perpétuité -

Artistes délirants, géographes aveugles

Les généraux impuissants, les Christs du Golgotha

Avares en faillite, explorateurs d'autres mondes

Des couchettes flottant dans une crypte après leur sueur mortelle

Prêtresses de discipline sans dérogations, sans exceptions

Ils nous surveillent avec des paupières jaunes

Nous serions - imprévisibles, baignés d'eau bouillante

Encore une fois - en étant inconnus - ils ne sont pas devenus des garçons

Et ils n'ont pas commencé à organiser le monde depuis le début

Amen