Mury ' 87 (Podwórko) - Jacek Kaczmarski

Jak tu wyrywać murom zęby krat

Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa

Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat

Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać

O czym dziś na podwórku śpiewać

Liszajom obsuniętych ścian

Gdzie nawet skrawek nieba ziewa

Na widok tych śmiertelnych ran

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Historia się zmieniła w mułu mur

W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie

Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór

Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie

Wieczne światełko tli się jeszcze

Grzeje się w nim, w słoiku kwiat

A za zamkniętą bramą przestrzeń

Ślepej uliczki w wielki świat

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Napis na murze dłużej tutaj trwa,

Niż człowiek co wydrapał go z wieczora

Pół wieku dni podobnych do każdego dnia

Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj

Ot, co zostaje z wielkiej rzeki

Myśli, zapachów, głosów, barw

W murach podwórka «R» zacieki

W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół

W uścisk gliny, w pleśń i w plusz

Pomiędzy groby, groby, groby,

Których dawno nie ma już

Comment arracher les dents des barres des murs

Quand la rouille est striée de brique et de mortier

Comment avec des décombres pourrissants pour enterrer le vieux monde

Quand il n'y a rien de nouveau sur quoi parier

De quoi chanter dans la cour aujourd'hui

Lichen des murs effondrés

Où même un bout de paradis bâille

A la vue de ces blessures mortelles

Réf.

Dans les pavés concaves, il ne brille que

Flaque éternelle sans fond

Et tu peux voir des tombes, des tombes, des tombes dedans

Sous le voile de nos jours

L'histoire s'est transformée en un mur de limon

Dans lequel tes yeux et tes mains se coincent

Un vieil homme en noir, un chœur en larmes devant la chapelle

Le plâtre imbibé comme une éponge absorbera inévitablement

La lumière éternelle brille toujours

Ça se réchauffe dedans, dans un bocal une fleur

Et derrière le portail fermé, l'espace

Impasse dans le grand monde

Réf.

Dans les pavés concaves, il ne brille que

Flaque éternelle sans fond

Et tu peux voir des tombes, des tombes, des tombes dedans

Sous le voile de nos jours

L'inscription sur le mur dure plus longtemps ici,

Que l'homme qui l'a rayé de la soirée

Un demi-siècle de jours semblables à tous les jours

Sur les traces des balles de la guerre et celles d'hier

Ce qui reste du grand fleuve

Pensées, odeurs, voix, couleurs

Il y a des traînées dans les murs de la cour "R"

Il y a des couches de larves mortes dans les crevasses.

Le chemin à partir d'ici n'est qu'en descente

Dans l'étreinte d'argile, dans le moule et la peluche

Entre tombes, tombes, tombes,

Qui sont partis depuis longtemps