Mury - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

On natchniony i młody był ich nie policzyłby nikt

On im dodawał pieśnią sil śpiewał że blisko już świt

Świec tysiące palili mu znad głów podnosił się dym

Śpiewał że czas by runął mur oni śpiewali wraz z nim

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów

Niosła ze sobą starą treść dreszcze na wskroś serc i głów

Śpiewali wiec klaskali w rytm jak wystrzał poklask ich brzmiał

I ciążył łańcuch zwlekał świt on wciąż śpiewał i grał

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Wyrwij murom zęby krat

Zerwij kajdany połam bat

A mury runą runą runą

I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich poczuli siłę i czas

I z pieśnią że już blisko świt szli ulicami miast

Zwalali pomniki i rwali bruk — Ten z nami!

Ten przeciw nam!

Kto sam ten nasz najgorszy wróg!

A śpiewak także był sam

Patrzył na równy tłumów marsz

Milczał wsłuchany w kroków huk

A mury rosły rosły rosły

Łańcuch kołysał się u nóg…

Patrzy na równy tłumów marsz

Milczy wsłuchany w kroków huk

A mury rosną rosną rosną

Łańcuch kołysze się u nóg…

Il était inspiré et jeune, personne ne les compterait

Il leur a donné de la force avec une chanson, il a chanté que c'était presque l'aube

Des milliers de bougies brûlaient et de la fumée montait de sa tête

Il a chanté qu'il était temps que le mur tombe et ils ont chanté avec lui

Arracher les dents des barreaux des murs

Brise les chaînes, brise le fouet

Et les murs s'effondreront

Et ils enterreront le vieux monde !

Arracher les dents des barreaux des murs

Brise les chaînes, brise le fouet

Et les murs s'effondreront

Et ils enterreront le vieux monde !

Bientôt, ils savaient la chanson par cœur et la mélodie elle-même sans paroles

Il emportait l'ancien contenu avec lui, des frissons dans les cœurs et les têtes

Ils ont chanté, alors ils ont applaudi au rythme alors que leurs applaudissements ressemblaient à un coup de feu

Et la chaîne était lourde, c'était l'aube qui s'attardait, il chantait et jouait toujours

Arracher les dents des barreaux des murs

Brise les chaînes, brise le fouet

Et les murs s'effondreront

Et ils enterreront le vieux monde !

Arracher les dents des barreaux des murs

Brise les chaînes, brise le fouet

Et les murs s'effondreront

Et ils enterreront le vieux monde !

Jusqu'à ce qu'ils voient combien d'entre eux ont senti leur force et leur temps

Et avec la chanson qu'il était proche de l'aube, ils ont marché dans les rues des villes

Ils ont effondré des monuments et déchiré des trottoirs - Celui-ci avec nous !

Celui contre nous !

Qui seul est notre pire ennemi !

Et le chanteur était seul aussi

Il regardait la marche régulière des foules

Il était silencieux, écoutant le rugissement des pas

Et les murs ont grandi et grandi

La chaîne se balançait aux pieds...

Il regarde la marche régulière des foules

Il est silencieux, écoutant le rugissement des pas

Et les murs grandissent grandissent grandissent

La chaîne se balance aux pieds...