Ballada o powitaniu - Jacek Kaczmarski

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry

Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury

Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy

Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy

Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował

By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie

Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie

One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane

Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę

Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!

Temperatura wzrosła, podniecenie także

Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów

Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur)

Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci

Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki

Witają gościa papierowe chorągiewki!

Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą

Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy

Z dziećmi nic nie wyszło — jedno się speszyło

Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło

Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki

Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało

Co było — przeszło, znikło, z wiatrem uleciało

Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje

Na opustoszałym placu milicjant zostaje

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki

Walają się po ziemi papierowe chorągiewki

Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

La journée est lumineuse, bien que glaciale, le soleil brille d'en haut

Le ciel est bleu, il n'y a pas de nuages ​​dessus

Il est suspendu fièrement au-dessus d'un portail d'une porte

Inscription rouge et blanche : "Bienvenue !"

Nous étions debout dans une rangée droite le long de la rue principale

Etudiantes, mères, épouses, coupeurs, ouvrières

La garde de la milice nous a organisés efficacement

Pour qu'aucune main ou tête ne dépasse

Où je me tenais sur le côté et agitais spontanément

Deux enfants d'âge préscolaire étaient debout et avaient l'air ravissants

Ils devaient empêcher les invités d'être imprévus

Car l'imprévu s'est aussi préparé !

Après trois heures de route, j'ai entendu une clameur

J'ai hissé le drapeau, je l'ai agité avec talent !

La température a augmenté, et l'excitation aussi

Tout le monde avance, avec un doigt dans l'œil de grand-mère !

Mais ce n'est qu'un pilote, cinq policiers

Vingt seigneurs secrets (juste en cas de dispute)

Puis une voiture, une voiture, puis une troisième

Puis un journal militaire avec la presse, la radio est allumée

Les chapeaux volent, ce n'est plus une blague

Des drapeaux en papier accueillent le visiteur !

J'ai vu le col, l'oreille et le sourcil crépus

Un casque brillant, mais ça doit être quelqu'un des gardes du corps

Rien ne s'est passé avec les enfants - l'un était gêné

L'autre a perdu son arc rouge

Eh bien, avant que quoi que ce soit au lieu d'un arc ne soit trouvé

Le visiteur a été emporté par le flux rapide des événements

Ça n'a même pas duré une minute

Ce qui était - passé, disparu, emporté par le vent

La foule se mélange, tourne, la foule cesse d'être

Le policier reste sur la place déserte

Le soir tombe vite, fin de ma chanson

Des drapeaux en papier sont éparpillés sur le sol

Moitié triste et moitié drôle suspendu à une porte

Inscription rouge et blanche : "Bienvenue !"