Diabeł mój - Jacek Kaczmarski

Nie nauczono mnie paciorka,

Nigdy nie byłem u spowiedzi,

Więc od czupryny do rozporka

Niejeden diabeł we mnie siedzi.

Prócz tych, co dbają o natchnienie

Samopoczucie i rozkosze,

Szczególnie tego sobie cenie,

Którego w kręgosłupie noszę.

Tak mi usztywnił karku kręgi.

Że mimo groźby i namowy —

Ani kazanie, ani pręgierz

Nie zdoła mi pochylić głowy.

Nie, żebym nie chciał!

Wciąż zazdroszczę

Tym, co potrafią ujść zatraty

I łączą swe talenty owcze

W stada wzajemnej aprobaty.

Przez to kalectwo — zdrowych ranię,

Na pogodzonych ściągam biedę,

Wszelkie zbiorowe pojednanie

Obracam w «jedność - minus jeden»,

Ani nie bronię się pogardą.

Ani nie brudzę się popiołem.

Lecz będę żył i umrę - hardo,

Chcąc nie chcąc — z podniesionym czołem.

Jeżeli hardzi Stwórcę brzydzą -

Niech mi odmówi odkupienia.

Choć chyba mnie zrozumie, widząc,

Że też samotnie trwa w przestrzeniach.

Bo czym są moje grzechy małe.

Gdy On pokornych ma — miliony.

Rzadko Mu głowę zawracałem

I tylko — w imię odtrąconych.

Je n'ai pas appris une perle,

Je n'ai jamais été à confession

Donc, des cheveux à la fermeture éclair

Plus d'un démon est assis en moi.

Sauf pour ceux qui se soucient de l'inspiration

Bien-être et plaisirs,

Je l'apprécie particulièrement,

Que je porte dans ma colonne vertébrale.

Alors il a raidi mes vertèbres cervicales.

Que malgré la menace et la persuasion -

Ni le sermon ni le pilori

Elle ne peut pas baisser la tête.

Non pas que je ne le veuille pas !

je suis toujours jaloux

Avec ce qui peut échapper à la perte

Et ils unissent leurs talents de moutons

Dans des troupeaux d'approbation mutuelle.

À cause de ce handicap - j'ai blessé les personnes en bonne santé,

J'apporte la pauvreté aux réconciliés,

Toute réconciliation collective

Je me transforme en "un - moins un",

Je ne me défends pas non plus avec mépris.

Je ne me salit pas non plus avec de la cendre.

Mais je vivrai et mourrai - fièrement

Qu'on le veuille ou non - avec un front haut.

S'il abrite le Créateur, ils abhorrent -

Qu'il retienne ma rédemption.

Bien qu'il puisse me comprendre en voyant

Qu'il est aussi seul dans les espaces.

Car quels sont mes petits péchés.

Quand Il a les humbles, des millions.

Je l'ai rarement dérangé

Et seulement - au nom des rejetés.