Encore, jeszcze raz - Jacek Kaczmarski

Mam wszystko, czego może chcieć uczciwy człowiek

Światopogląd, wykształcenie, młodość, zdrowie

Rodzinę, która kocha mnie, dwie, trzy kobiety

Gitarę, psa i oficerskie epolety

To wszystko miało cel i otom jest u celu

Na straży pól bezkresnych strażnik (jeden z wielu)

Przy lampie leżę, drzwi zamknięte, płomień drga

A ja przez szpadę uczę skakać swego psa

Na drzwi się nie oglądaj, nasienie sobacze

Gdzie w śniegach nocny wilka trop i zaspy po pas

Skacz jak ci każę, będę patrzył jak skaczesz

Encore, encore jeszcze raz |

x2

Za oknem posterunku nic nie dzieje się

Czego bym umiał dopilnować, albo nie

Dali tu stertę starych futer i człowieka

Ażeby był i nie wiadomo na co czekał

Więc przypuszczenia snuję, liczę sęki w ścianach

Czasem przekłuję końcem szpady karakana

W oku mam błysk!

(Od knota co się w lampie żarzy)

Czerwony odcisk na podpartej ręką twarzy

Na drzwi się…

Tak, jest gdzieś świat, obce języki, lecz nie tu

Tu z ust dobywam głos, by rzucić rozkaz psu

Są konstelacje gwiazd i nieprzebyte drogi

Ja krokiem izbę mierzę, gdy zdrętwieją nogi

I wtedy szczeka pies na ostróg moich brzęk

Ze ściany rezonuje mu gitary dźwięk

Ze wspomnień pieśni, które znam, tka wątek wróżb

Jak gdybym swoje życie przeżył już

Na drzwi się…

Więc jem i śpię, pies śledzi wszystkie moje ruchy

Gdy piję, powiem czasem coś, on wtedy słucha

I widzę w oknie, zamiast zimy, lampę, psa

I oficera, który pije tak jak ja

Nic nie ma za tą ścianą z wielkich czarnych belek

Nad stropem nazbyt niskim, by skorzystać z szelek

Nic we mnie, prócz do świata żalu dziecięcego

Tu nikt nie widzi, więc się wstydzić nie ma czego

Oczami za mną nie wódź, nasienie sobacze

Gdy piję w towarzystwie alkoholowych zmor

I nie liż mnie po rękach, gdy biję cię - i płaczę

Jeszcze raz!

Jeszcze raz!

Encore!

J'ai tout ce qu'une personne honnête peut désirer

Vision du monde, éducation, jeunesse, santé

Une famille qui m'aime, deux ou trois femmes

Guitare, chien et épaulettes d'officiers

Tout avait un but, et le voici

Garder les champs sans fin (un parmi tant d'autres)

Je m'allonge près de la lampe, la porte est fermée, la flamme vibre

Et j'utilise une épée pour apprendre à mon chien à sauter

Ne regarde pas la porte, graine d'insecte

Où dans les neiges un loup de nuit trace et dérive jusqu'à la taille

Saute comme je te le dis, je te regarderai sauter

Encore, encore une fois |

x2

Rien ne se passe en dehors de la fenêtre de publication

Qu'est-ce que je pourrais faire ou pas

Ils ont mis un tas de vieilles fourrures et un homme ici

Qu'il serait et on ne sait pas ce qu'il attendait

Alors je fais mes suppositions, je compte les nœuds dans les murs

Parfois je perce la pointe de l'épée du cafard

J'ai une lueur dans les yeux !

(De la mèche qui brille dans la lampe)

Une impression rouge sur un visage posé à la main

Sur la porte ...

Oui, il y a un monde là-bas, des langues étrangères, mais pas ici

Ici je tire ma voix de ma bouche pour commander le chien

Il y a des constellations d'étoiles et des chemins infranchissables

Je mesure la pièce d'un pas quand mes jambes s'engourdissent

Et puis le chien aboie à mes éperons de claquement

Le son de la guitare résonne du mur

A partir des souvenirs des chansons que je connais, tisse le fil de la divination

Comme si j'avais déjà vécu ma vie

Sur la porte ...

Alors je mange et je dors, le chien suit tous mes mouvements

Quand je bois, je dis quelque chose parfois et il écoute

Et je vois à la fenêtre, au lieu de l'hiver, une lampe, un chien

Et un officier qui boit comme moi

Il n'y a rien derrière ce mur de grandes poutres noires

Au-dessus d'un plafond trop bas pour utiliser des accolades

Rien en moi mais dans le monde du chagrin d'enfance

Personne ne peut voir ici, donc il n'y a rien à avoir honte

Ne me suis pas des yeux, graine de ver

Quand je bois en compagnie de cauchemars alcoolisés

Et ne me lèche pas les mains pendant que je te bats - et je pleure

De nouveau!

De nouveau!

Bis!