Epitafium dla Dylana - Jacek Kaczmarski

Ocean w nas śpi

I horyzont z nas drwi

Płytka fala fałszywie się mieni

A prawdziwy jest rejs

Do nieznanych ci miejsc

Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

I na tej z wielu dróg

Po co ci para nóg

I tak dotrzesz na pewno do końca

Niepotrzebny ci wzrok

Żeby wyczuć swój krok

I nie musisz wciąż radzić się słońca

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Zlekceważą twój głos

Którym wróżysz im los

Od jakiego ich nic nie wyzwoli

Bo zabije ich las

Rąk co klaszczą na czas

W marsza rytm co śmierć niosąc nie boli

Patrz jak piją i żrą

Twoją żywią się krwią

I żonglują słowami twych pieśni

Lecz nic nie śni im się

A najlepiej wiesz że

Nie istnieje wszak to co się nie śni

By przy śmierci twej być

Płakać śmiać się i drwić

To jedyny cel twojej eskorty

Oddaj komuś rząd dusz

I na własny szlak rusz

Tam gdzie żadne nie zdarzą się porty

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

L'océan dort en nous

Et l'horizon se moque de nous

La vague peu profonde miroite faussement

Et la croisière est réelle

Vers des lieux inconnus de toi

Quand tu nages contre l'espace

Et sur cette une des nombreuses routes

Pourquoi avez-vous besoin d'une paire de jambes

Vous arriverez certainement à la fin de toute façon

Vous n'avez pas besoin de votre vue

Pour sentir ton pas

Et tu n'as pas besoin de continuer à consulter le soleil

Dévots et serviteurs

La foule était accrochée à tes pieds

Ils sont vos gardiens avides de liberté

Tu les y conduiras

Où devrais-tu être seul

Tu ne traverseras aucune frontière avec eux

Dévots et serviteurs

La foule était accrochée à tes pieds

Ils sont vos gardiens avides de liberté

Tu les y conduiras

Où devrais-tu être seul

Tu ne traverseras aucune frontière avec eux

Ils ignorent ta voix

Que tu leur racontes leur sort

Dont rien ne les libérera

Parce que la forêt les tuera

Les mains qui claquent dans le temps

Dans la marche, le rythme de ce que la mort ne fait pas mal

Regardez-les boire et manger

Ils se nourrissent de ton sang

Et ils jonglent avec les paroles de tes chansons

Mais ils ne rêvent de rien

Et tu sais mieux que

Après tout, ce qui n'existe pas n'existe pas

Être à ta mort

Pleurer, rire et se moquer

C'est le seul but de votre escorte

Donner à quelqu'un une rangée d'âmes

Et continuez votre propre chemin

Où il n'y a pas de ports

Ils diront que tu t'es échappé

Mais ils iront à terre

Et les lampes perfides t'éclaireront

Mais tu regardes ailleurs

Tu navigueras parmi les vagues

Jusqu'à ce que tu deviennes enfin une vague toi-même

Ils diront que tu t'es échappé

Mais ils iront à terre

Et les lampes perfides t'éclaireront

Mais tu regardes ailleurs

Tu navigueras parmi les vagues

Jusqu'à ce que tu deviennes enfin une vague toi-même