Japońska rycina - Jacek Kaczmarski

W kamieniu, krzewie i potoku

W źdźble trawy, w płatku białej lilii

Mieszkają duchy naszych przodków

Patrzące na nas w każdej chwili

Kształt, barwa, zapach, śpiew gałązki

Przypominają obowiązki

Wobec tych, co przed nami żyli

W sposobie ułożenia szaty

W ukłonie według starych reguł

W tym, jak przyrządza się herbatę

Jak się szanuje każdy szczegół

Wyraża się nasz dług wdzięczności

Dla stwarzającej nas przeszłości

Od której uciekamy w biegu…

Wreszcie wyborem umierania

Gdy honorowe ostrze w dłoniach

Śmierć czyni przedłużeniem trwania

(Bo życie przecież - to agonia)

— Stwarzamy wodę, kwiat i kamień

W których na zawsze zamieszkamy

Wśród tych, co będą żyli po nas

Dans la pierre, le buisson et le ruisseau

Dans un brin d'herbe, dans un pétale de lys blanc

Les esprits de nos ancêtres vivent

Nous regardant à chaque instant

La forme, la couleur, l'odeur, le chant de la brindille

Ce sont comme des responsabilités

A ceux qui ont vécu avant nous

Dans la façon dont les vêtements sont disposés

S'incliner selon les anciennes règles

Dans la fabrication du thé

Comment chaque détail est respecté

Notre dette de gratitude s'exprime

Pour le passé qui nous crée

Dont on s'enfuit en courant...

Enfin, le choix de mourir

Quand la lame honorable entre tes mains

La mort en fait une prolongation de la durée

(Parce que la vie est une agonie après tout)

- Nous créons de l'eau, de la fleur et de la pierre

Nous vivrons pour toujours

Parmi ceux qui vivront après nous