Laputa - Jacek Kaczmarski

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Co świat do końca zrozumieli

I o nic się nie muszą trudzić,

Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli.

Znając Zasadę i Mechanizm

W Muzykę zasłuchani Sfer

Wiecznie unoszą się nad nami

Jak nad ruchomą kartą zer.

Trzeba uderzać ich po uszach

By w żywy się wsłuchali los —

Trzeba uderzać ich po ustach

By mogli własny wydać głos.

Ale króciutko trwa ocknienie

Nim wrócą we wszechwiedny sen,

A nam, z pałaców ich, kamienie

Lecą na głowy w biały dzień.

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko

Jak zwykłe bułki się wypieka,

Jak chronić źródło, by nie wyschło,

Jak łatać dach, by nie przeciekał.

Nikt nigdy ich już nie obudzi,

Śmiech z klątwą się na usta cisną…

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Z ich piękną Latającą Wyspą.

C'est idiot de vivre parmi des gens intelligents

Ce que le monde a compris jusqu'au bout

Et ils n'ont à se soucier de rien,

Je ne sais pas ce qu'ils ne savaient pas.

Connaître le principe et le mécanisme

Sphères écoutant de la musique

Ils planent pour toujours au-dessus de nous

Comme ci-dessus une carte mobile de zéros.

Tu dois frapper leurs oreilles

Qu'ils écoutent le destin vivant -

Tu dois les frapper sur les lèvres

Pour qu'ils puissent faire leur propre voix.

Mais il ne faut que peu de temps pour se réveiller

Avant de retourner au rêve omniscient,

Et de leurs palais nous avons des pierres

Ils volent sur la tête en plein jour.

Ils ne savent plus, même s'ils savent tout

Comment les petits pains ordinaires sont cuits,

Comment protéger la source pour qu'elle ne se dessèche pas,

Comment réparer le toit pour qu'il ne fuie pas.

Personne ne les réveillera plus jamais

Un rire maudit écrasera vos lèvres...

C'est idiot de vivre parmi des gens intelligents

Avec leur belle île volante.