Piosenka żebracza - Jacek Kaczmarski

Dajcie mi proszę, co łaska.

Żebrak — też człowiek do diaska!

Śpiewać już nie mam siły,

Żarty mi się skończyły.

Siedzę na Placu Zamkowym

Z tym, co na plecach zostało,

Sięgam po rozum do głowy,

Lecz rozum by żyć - to za mało!

Tłuką o pierś resztki serca,

Serce nadzieją frymarczy,

Lecz — może jestem oszczerca —

Serce — by żyć - nie wystarczy!

Dajcie mi proszę, co łaska…

Mówią mi — wstań i zapracuj!

Raz jeszcze zakasz rękawy,

Albo zabieraj się z placu

Bo szpecisz piękno Warszawy.

Tu zagraniczni turyści

Widzieć chcą cud odbudowy

A ty wrażenia im niszczysz

Żebrząc na Placu Zamkowym.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Gdybym łez trochę miał jeszcze

To bym nad sobą zapłakał

Kto dziś pamięta w rym mieście

Że to ja budowałem barbakan!

Człowiek bez dały urodzin,

Człowiek bez dnia swych imienin —

Życie oddałem urodzie

Renesansowych kamienic.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nigdy nikomu nie znany,

Po łokcie w glinie i w piachu

Ryłem, jak kret tresowany

Tunel na Trasie Wschód-Zachód.

Jakby mi było za mało

Pracy do grobowej deski

Póki sił jeszcze starczało

Stawiałem Zamek Królewski.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nie mówcie więc, że coś niszczę,

Nie mówcie mi, że coś szpecę

Bo moje myśli są czystsze

Niż wasze myśli i serca.

Tkwić chcę tu duszą i ciałem,

Spróbujcie mi to odebrać!

To miasto — ja zbudowałem

By mieć na starość gdzie żebrać…

Dajcie mi proszę, co łaska…

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce.

Un mendiant - un putain d'homme aussi !

Je n'ai plus la force de chanter,

Fini mes blagues.

Je suis assis à la Place du Château

Avec ce qui reste sur mon dos

j'attrape ma tête

Mais la raison de vivre ne suffit pas !

Ils ont battu le reste de leur cœur contre leur poitrine,

Le cœur est l'espoir d'un barman,

Mais - je suis peut-être un calomniateur -

Le cœur - pour vivre - ne suffit pas !

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce ...

Ils me disent - lève-toi et travaille!

Retrousse tes manches

Ou sortir de la place

Parce que vous défigurez la beauté de Varsovie.

Voici les touristes étrangers

Ils veulent voir le miracle de la reconstruction

Et tu détruis leurs impressions

Mendier sur la place du Château.

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce ...

Si j'avais un peu plus de larmes

je pleurerais pour moi

Qui se souvient de cette ville aujourd'hui

Que je construisais une Barbacane !

Un homme sans anniversaire,

Un homme sans son jour de nom -

J'ai donné ma vie à la beauté

Immeubles Renaissance.

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce ...

Jamais connu de personne

Jusqu'aux coudes dans l'argile et le sable

J'ai enterré comme une taupe dressée

Tunnel sur la route Est-Ouest.

Comme si ça ne me suffisait pas

Travailler jusqu'au tableau de la mort

Tant qu'il y avait encore assez de force

J'ai construit le Château Royal.

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce ...

Alors ne dis pas que je casse quelque chose

Ne me dis pas que je gâche quelque chose

Parce que mes pensées sont plus propres

Que vos pensées et vos cœurs.

Je veux rester ici avec mon corps et mon âme,

Essayez de me l'enlever !

Cette ville - j'ai construit

Avoir dans la vieillesse où mendier...

S'il vous plaît, donnez-moi ce que vous grâce ...