Sprawozdanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W raju tydzień pracy trwa trzydzieści godzin

Pensje są wyższe ceny stale zniżkują

Praca fizyczna nie męczy (wskutek mniejszego przyciągania)

Rabanie drzewa to tyle co pisanie na maszynie

Ustrój społeczny jest trwały a rządy rozumne

Naprawdę w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju

Na początku miało być inaczej —

Świetliste kręgi chóry i stopnie abstrakcji

Ale nie udało się oddzielić dokładnie

Ciała od duszy i przychodziła tutaj

Z kroplą sadła nitką mięśni

Trzeba było wyciągać wnioski

Zmieszać ziarno absolutu z ziarnem gliny

Jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo

Tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem

Boga oglądają nieliczni

Jest tylko dla tych z czystej pneumy

Reszta słucha komunikatów o cudach i potopach

Z czasem wszyscy będą oglądali Boga

Kiedy to nastąpi nikt nie wie

Na razie w sobotę o dwunastej w południe

Syreny ryczą słodko

I z fabryk wychodzą niebiescy proletariusze

Pod pachą niosą niezgrabnie swe skrzydła jak skrzypce

Au paradis, la semaine de travail dure trente heures

Les salaires sont plus élevés et les prix baissent régulièrement

Le travail manuel ne fatigue pas (car moins d'attirance)

Choisir un arbre, c'est autant que taper

Le système social est stable et le gouvernement est rationnel

Le paradis est vraiment meilleur que n'importe quel pays

Au début, c'était censé être différent -

Cercles lumineux des chœurs et degrés d'abstraction

Mais il n'a pas été possible de séparer exactement

Corps de l'âme et elle est venue ici

Avec une goutte de graisse un fil de muscles

Vous avez dû tirer des conclusions

Mélanger le grain de l'absolu avec le grain de l'argile

Encore une déviation de la doctrine, la dernière déviation

Seul Jean l'avait prévu : vous ressusciterez dans le corps

Dieu est regardé par peu

C'est seulement pour ceux qui ont de l'air pur

Les autres écoutent les messages sur les miracles et les inondations

Avec le temps, tout le monde verra Dieu

Personne ne sait quand cela arrivera

Pour l'instant, samedi midi

Les sirènes rugissent doucement

Et les prolétaires bleus sortent des usines

Sous leurs aisselles ils portent maladroitement leurs ailes comme un violon