Syn marnotrawny - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Jestem młody, nie mam nic i mieć nie będę.

Wokół wszyscy na wyścigi się bogacą,

Są i tacy, którym płcą nie wiem za co,

Ale cieszą się szacunkiem i urzędem,

Bo czas możliwości wszelakich ostatnio nam nastał…

Mogę włóczyć się i żyć z czego popadnie,

Mogę okraść kantor, kościół czy przekupkę,

Żyć z nierządu albo doić chętną wdówkę,

Paradować syty i ubrany ładnie —

A chyłkiem jak złodziej o zmroku wymykam się z miasta…

Mogłem uczyć się na księdza lub piekarza

(Duch i ciało zawsze potrzebują strawy),

Na wojaka mogłem iść i zażyć sławy,

Co wynosi i przyciąga bo przeraża,

A młodość to ponoć przygoda, a wojsko to szkoła…

Mogłem włączyć się do bandy rzezimieszków,

Niepodzielnie rządzić lasem lub rozstajem,

Zostać mnichem i dalekie zwiedzać kraje,

Rozgrzeszając niespokojne dusze z grzeszków,

A chyłkiem przez życie przemykam i drżę, gdy ktoś woła…

Jestem młody, jestem nikim — będę nikim.

Na gościncach zdarłem buty i kapotę.

Nie obchodzi mnie co będzie ze mną potem,

Tylko chciałbym gdzieś odpocząć od paniki,

Co goni mnie z miejsca na miejsce o głodzie i chłodzie…

Ludzie, których widzę - stoją do mnie tyłem:

Ten pod bramą leje, ów na pannę czeka.

Nawet pies znajomy na mój widok szczeka…

Sam się z życia nader sprawnie obrobiłem,

Więc chyłkiem powracam do domu o zmroku — jak złodziej.

Jakaś ciepła mnie otacza cisza wokół,

Padam z nóg i czuję ręce na ramionach,

Do nóg czyichś schylam głowę, jak pod topór.

Moje stopy poranione świecą w mroku,

Lecz panika — nie wiem skąd wiem — jest już dla mnie skończona…

Je suis jeune, je n'ai rien et je n'en aurai pas.

Tout le monde autour des courses s'enrichit,

Il y en a aussi qui pleurent pour n'importe quoi,

Mais ils aiment le respect et le bureau,

Parce que le temps de toutes sortes de possibilités est récemment venu à nous ...

Je peux errer et vivre de tout ce que je peux

Je peux cambrioler un bureau de change, une église ou un vendeur,

Vivre pour la prostitution ou traire une veuve consentante,

Défilé rassasié et joliment habillé -

Et furtivement, comme un voleur au crépuscule, je me faufile hors de la ville...

Je pourrais apprendre à être prêtre ou boulanger

(L'esprit et le corps ont toujours besoin de nourriture)

Je pourrais aller en tant que soldat et profiter de la gloire,

Qu'est-ce que c'est et attire parce que ça fait peur,

Et la jeunesse est censée être une aventure, et l'armée est une école...

Je pourrais rejoindre une bande de voyous

Pour gouverner la forêt ou une séparation sans partage,

Devenez moine et parcourez des pays lointains,

Pour absoudre les âmes agitées de leurs péchés,

Et je me faufile dans la vie et tremble quand quelqu'un appelle ...

Je suis jeune, je ne suis personne - je ne serai personne.

Pendant les visites, j'ai arraché mes chaussures et mon manteau.

Je me fiche de ce qui m'arrive ensuite

Je veux juste un endroit pour faire une pause dans la panique

Qu'est-ce qui me poursuit d'un endroit à l'autre avec la faim et le froid...

Les gens que je vois me tournent le dos :

Celui à la porte pleut, celui attend la jeune fille.

Même le chien de mon ami aboie quand il me voit...

J'ai très bien travaillé moi-même dans ma vie,

Alors je rentre furtivement à la tombée de la nuit - comme un voleur.

Un silence chaleureux m'entoure,

Je tombe de mes pieds et sens mes mains sur mes épaules

Je baisse la tête aux pieds de quelqu'un, comme sous une hache.

Mes pieds blessés brillent dans le noir

Mais la panique - je ne sais pas comment je sais - est passée pour moi...