Twoja postać - Marek Grechuta, Anawa

Wśród drzew schylonych o północy

Wśród jasnych widuch złego mroku

Coś się przemienia w naszej mocy

Ktoś się porusza z naszym krokiem

Kiedy tak idziesz w szumnej szacie

A wiatr ją targa i rozwiewa

Nie bój się, ty nie idziesz sama

Chodzą wraz z tobą wszystkie drzewa

Ziemia jak echo minionych dni

Grające w borze

A nasze cienie wśród martwych dni

Wieszają zorze

Dziwnie się srebrzysz aniele mój

W tęczowym piórze

Nade mną góry wieżyce miast

Nade mną

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam

Taką cię znam

Miła moja już póżno

Chylą się żółte mlecze

W doliny napływa gór cień

Cichy odwieczerz

Już póżno, już póżno

Miła moja, trudno z miłośc się podnieść

A jeszcze ciężej od złych nowin

Gdy patrzą a nas ciemnym

No wiem

Chłodniej, chłodniej, boisz się

Nie ma się czego bać

Nie ma się czego bać

To tylko księżyc idzie

Srebrnych w chusty braci

I tylko cicha trawa

Trawa wśród kamieni

Wiesz, ludzie, ludzie są dziećmi dużymi

Błękitne szerokie okna

I jasne smugi od lamp

I twoja postać, jasna postać

Taką cię znam

Taką cię znam

Parmi les arbres courbés à minuit

Les ténèbres maléfiques peuvent être vues parmi les brillantes

Quelque chose change en notre pouvoir

Quelqu'un bouge avec notre pas

Quand tu marches comme ça dans une robe brumeuse

Et le vent le tire et l'emporte

N'aie pas peur, tu n'y vas pas seul

Tous les arbres marchent avec toi

La Terre comme un écho des jours passés

Jouer dans le Borze

Et nos ombres parmi les jours morts

Ils accrochent des aurores

Mon ange est étrange, tu es argenté

Dans un stylo arc-en-ciel

Au-dessus de moi, il y a des montagnes, des tours de ville

Au dessus de moi

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et ton caractère, caractère lumineux

je sais que tu aimes ça

je sais que tu aimes ça

Ma chérie il est tard

Les pissenlits jaunes se penchent

L'ombre coule dans les vallées

Vieillesse tranquille

Il est tard, il est tard

Ma chérie, il est difficile de se lever avec amour

Et encore plus difficile que les mauvaises nouvelles

Quand ils nous regardent sombres

je sais

Plus froid, plus frais, tu as peur

Il n'y a rien à craindre

Il n'y a rien à craindre

C'est juste la lune qui s'en va

Frères d'argent en foulards

Et seulement de l'herbe silencieuse

L'herbe parmi les pierres

Tu connais les gens, les gens sont de grands enfants

De larges fenêtres bleues

Et les traînées lumineuses des lampes

Et ton caractère, caractère lumineux

je sais que tu aimes ça

je sais que tu aimes ça